Çivril’deki 1000 yıllık balballar, Türk medeniyetinin ve inanç sisteminin izlerini taşıyor

Yaklaşık 1000 yıllık bir geçmişe sahip olduğu tahmin edilen bu balballar, Türk medeniyetinin ve inanç sisteminin izlerini taşımaktadır.

Balballar, Orta Asya’dan göç eden Türk topluluklarının mezarlıklarına dikilen taş anıtlardır.

Genellikle ölen kişinin statüsünü ve cesaretini sembolize ederler.

Çivril’deki balballar, farklı ebat ve şekillerde oyulmuş taşlardan oluşmaktadır. Bazılarında savaşçı figürleri ve hayvan motifleri bulunurken, bazılarında Arapça ve Türkçe yazıtlar bulunmaktadır.

Çivril, Türklerin Anadolu’ya geldiklerinde ilk yerleştikleri yerlerden biridir.

Balbal tarzı mezar taşları ve üzerlerindeki tamgalar, 1071 Malazgirt ve 1176 Miryokefalon savaşlarından önce bölgede Türklerin bulunduğunu göstermektedir.

Kurganların ve mezarların başlarına dikilen balballar yer yer 3,5 metre yüksekliğindedir.

Türk inanışına göre, bir mezarın etrafında ne kadar taş varsa, ölen o kadar kahramandı.

Balballar arasında eski Türk geleneğinde önemli bir yere sahip olan ‘Demirkazık’ taşı da bulunmaktadır.

Çivril’deki ‘Garipler Mezarlığı’nda, eski Türk geleneğinde önemli bir yere sahip olan ‘Demirkazık‘ taşı bulunuyor.

Demirkazık, ucu kopmadan önce yaklaşık 10 metre uzunluğundaydı.

Demirkazık, Türk mitolojisinde önemli bir yere sahip olan bir semboldür. Farklı varyasyonlarda ve farklı isimlerle karşımıza çıksa da genellikle gök kubbeyi veya yeryüzünü tutan bir direk veya ağaç olarak tasvir edilir.

Demirkazık’ın dünyanın ve evrenin düzeninin korunmasında önemli bir rol oynadığına inanılıyor.

Kötü ruhların ve kaosun dünyaya girmesini engellediği düşünülmektedir.

Ayrıca şamanların ruh dünyasıyla iletişim kurmak için kullandıkları bir araç olarak görülmektedir.

Bazı inanışlarda hayat ağacı ile özdeşleştirilir.

Çivril halkı, Demirkazık’ın ve balbalların korunması, gelecek nesillere aktarılması ve balbalların bulunduğu alanın düzenlenmesi için yetkililerden daha fazla destek bekliyor.