Metroda bir kemancı: Joshua Bell deneyi

Washington Post, algılama, zevk ve insanların önceliklerini kapsayan sosyal bir araştırma yapmak amacıyla bir deney gerçekleştirdi. Ancak bu deneyi çoğu insanın rutinlerine uymayan şeylere kayıtsız kaldığını gösterdi. Geçip gittikleri metro istasyonunda ücretsiz bir konser veren "dünyaca ünlü bir kemancıya" bile.

Deney şöyle gerçekleşiyor...

Soğuk bir Ocak ayı sabahında saat 07:50 civarında, bir adam Washington metro istasyonunda bir çöp bidonunun yanına dikilir ve önüne keman kılıfını açarak keman çalmaya başlar.

45 dakika boyunca birbirinden güzel ve farklı 6 klasik eser çalar. Birçok insanın sabah işe gitmek için geçtiği bu metro istasyonunda adamın önünden 1100 kişi geçer.

Oradan aceleyle geçip giden insanların birçoğu keman çalındığından bile habersizdir, birçoğu adamı fark etmez. Duymak istemezler.

Orta yaşlı bir adam, kemancıyı fark eder biraz yavaşlar ancak sonrasında hızlı adımlarla yürümeye devam eder. Birkaç dakika sonra kemancı ilk bir dolarlık bahşişini alır. Bir kadın, oradan geçerken parayı kemancının önüne atmış ve hiç durmadan yoluna devam etmiştir.

Bir süre sonra bir başkası adamı dinlemek için durur… Sonra saatine bakar ve tekrar yürümeye başlar.

Kemancıya en çok dikkat eden ise üç yaşındaki bir çocuktur. Annesi aceleyle çekiştirirken, çocuk gözlerini kemancıdan alamaz. Bu durum birçok çocuk tarafından tekrarlanır fakat ebeveynlerin hiçbiri durmadan yürümeye devam etmek için çocukları zorlar.

Kemanıncının 45 dakikalık gösterisini sadece 6 kişi durup bir süre izler. 20 kişi kendisine bahşiş verir ve yürümeye devam eder. Bu 45 dakikalık minik gösterinin sonucunda adam 32 dolar toplar. Gösterinin bittiğini hiç kimse fark etmez, kimse adamı alkışlamaz ve tanımaz.

Metro istasyonundan geçip giden hiç kimse, dünyadaki yazılan eserler arasındaki en eşsiz 6 parçayı 3.5 milyon dolar değerindeki kemanıyla çalan bu kişinin dünyanın en yetenekli müzisyenlerinden Joshua Bell olduğunu fark etmez.

Konser biletleri ortalama 100 dolardan yok satan bu adam kendisini kimseye dinletememiştir.

Washington Post, deneyi gerçekleştirme amacını şöyle açıklamış:

Peki, sanat sadece fark edildiğinde mi değerlidir? Yani müziği duyan herkes bir anda dikkat kesilip hayranlık içinde mi kalmalıydı?

Siz etrafınızda yaşanan olaylara karşı ne kadar ilgilisiniz? Hayat hızla akıp giderken, değerli olan şeylere ne kadar zaman ayırabiliyorsunuz? En son ne zaman bir sokak müzisyeninin çaldığı parçayı dinlediniz?