Tarih ve ihtişamın buluşma noktası Osmanlı sarayları

Topkapı Sarayı

Osmanlı Devleti'nin yüzyıllar boyunca siyasi ve idari merkezi olarak hizmet veren, hem mimarisi hem de tarihiyle etkileyici bir yapı olan Topkapı Sarayı, Fatih Sultan Mehmet tarafından İstanbul'un fethinden sonra 1460 yılında inşa edilmeye başlandı.

Şehrin merkezinde, Haliç, Marmara Denizi ve Boğaziçi'ne hakim bir konumda yer alan saray, kara ve deniz yollarına stratejik hakim bir noktaya inşa edildi.

Topkapı Sarayı, klasik Osmanlı mimarisinin ilk örneklerinden biri olarak  taş ve ahşap kullanımının ustalıkla harmanlandığı bir çok bölümden oluşur. En dikkat çekici alanlarından biri olan Babüsûade (Saltanat Kapısı), saraya girişinden itibaren ihtişamı sergiler.

Sarayın avluları, çeşitli idari ve konaklama yapılarıyla sarılı olup, Harem, Divan-ı Hümayun, Enderun ve Çinili Köşk gibi öne çıkan bölümleri barındırır.

Topkapı Sarayı'nın en değerli parçalarından biri, Kutsal Emanetler Dairesi’dir. Bu bölümde Hz. Muhammed'e ait eşyalar da dahil olmak üzere çeşitli kutsal kalıntılar bulunur. 

Kutsal Emanetler, Yavuz Sultan Selim'in Mısır seferinden sonra İstanbul'a getirilmiş olup sarayın en gözde bölümlerinden biri oldu.

Dolmabahçe Sarayı

Osmanlı'nın, Topkapı Sarayı'ndan sonra kullandığı ikinci büyük saray oldu.

Dolmabahçe Sarayı, Tanzimat Dönemi'nde Osmanlı'nın Batı'ya açılan yüzünü temsil etti.

Sultan Abdülmecid tarafından 1843 yılında yapımına başlanıp 1856'da tamamlanan bu saray, Topkapı Sarayı'ndan Dolmabahçe'ye taşınan Osmanlı saray çevresinin en önemli merkezlerinden biri oldu.

Avrupa saray mimarisinin etkilerini barındıran ve Barok, Rokoko, Neoklasik gibi Batı tarzı unsurların Osmanlı estetiği ile harmanlandığı Dolmabahçe, İstanbul Boğazı'nda ihtişamıyla dikkat çeker.

Sarayın iç süslemeleri ve duvarlarındaki desenler gösterişiyle sarayı ziyaret eden yabancı devlet adamlarını da oldukça etkiledi.

600 metrelik bir ana rıhtıma sahip olan Dolmabahçe Sarayı, donanmanın gösterilerinin de izlenebildiği bir merkez oldu.

Osmanlı'nın yıkılıştan sonra Mustafa Kemal Atatürk de bir süre Çırağan Sarayı'nı merkez olarak kullandı ve bu sarayda hayatını kaybetti.

Yıldız Sarayı

Osmanlı padişahlarının Topkapı ve Dolmabahçe saraylarından sonra tercih ettikleri daha köşk ve müstakil bölümlerden oluşan, şehrin tepe noktalarından birine inşa edildi.

Sultan III. Selim döneminde temelleri atılan Yıldız Sarayı, II. Abdülhamid'in iktidarı döneminde özellikle öne çıktı.

Sultan II. Abdülhamid, bu sarayı yönetim merkezi ve yaşam alanı olarak hükümdarlığı süresince kullandı. Kendisini karşı gerçekleştirilen suikast girişimlerinden uzak durmak amacıyla da güvenliği üst seviyeye çekti. Bu sayede siyasi ve sosyal tehditlerden korunmayı amaçladı.

Saray, çeşitli büyük ve küçük yapılardan oluşup, çok katmanlı bir kompleks olarak yapıldı.

Yıldız Cami (Hamidiye Cami), Şale ve Malta Köşkü gibi önemli bölümleri barındıran saray, hem Batı etkileri hem de geleneksel Osmanlı mimarisinin sentezi sayılabilecek yapılardan biri olarak kabul edilir.

Bu sarayın en dikkat çeken yanlarından biri, padişahın misafirleri ağırladığı salonların zenginliği ve bahçelerinin genişliği oldu.

Çırağan Sarayı

Osmanlı saraylarından Boğaziçi'nde olan en büyük ikinci saray oldu.

Batı mimarisiyle yapılan saray, Osmanlı mimarisinin doruğa ulaştığı bir diğer çarpıcı yapıdır.

1863-1867 yılları arasında Sultan Abdülaziz tarafından yaptırılan saray, Batı mimarisinin etkileriyle Osmanlı özgünlüğünü harmanlar.

Mimar Serkis Balyan tarafından tasarlanan Çırağan, süslemeli cephesi ve göz alıcı detayları ile dikkat çeker.

1909 yılında bir yangında büyük zarar gördü ve uzun yıllar harabe halinde kaldı.

20. yüzyılın sonlarına doğru restorasyon çalışmaları tamamlanmış ve  otel olarak tekrar hizmete açıldı.

Çırağan Sarayı hem tarihi önemi hem de mimari estetiği ile Boğaziçi'nin en seçkin yapılarından biri olarak bilinir.