Skunk Works, yeni stealth tanker uçağı KC-Z'nin çizimlerini yayınladı

Lockheed Martin'in son derece gizli çalışan Skunk Works birimi, 2030'larda KC-46 ve KC-135 tankerlerinin yerini almayı hedefleyen ve KC-Z olarak da bilinen Yeni Nesil Hava Yakıt İkmal Sistemi programı için tasarlanan hayali bir tankerin görüntüsünü yayınladı.

Yerini alacağı tiplerden daha küçük görünen tanker, uçan bom sistemiyle bir F-35A'ya yakıt ikmali yaparken gösteriliyor.

Görüntüdeki tasarım hayali olsa da (Lockheed Martin geçen yıl tamamen farklı bir görüntü daha yayınladı), düşük gözlemlenebilirlik kavramının yüksek değerli hava varlıklarına da girdiğini fark etmek ilginçtir.

Bununla birlikte, Yeni Nesil Hava Hakimiyeti programı için birçok kez belirttiğimiz gibi, renderlar geliştirilmekte olan gerçek tasarımları temsil etmeyebilir.

Geçtiğimiz yıl ABD Hava Kuvvetleri, tartışmalı hava sahasında hayatta kalabilecek yeni bir tanker için sektöre bir bilgi talebi yayınladı ve hizmetin, stresli görev gereksinimlerini karşılayabilecek tüm boyut ve performans sınıflarında yenilikçi çözümlerle ilgilendiğini belirtti. Servis daha sonra bir alternatifler analizi başlattı.

NGAS, Hava Kuvvetleri tanker yeniden sermayelendirme planının üç aşamasından üçüncüsü olacak; 1. aşama (KC-46 programıyla temsil edilen) ve 2. aşamanın (KC-Y ya da "köprü tanker" olarak bilinen) ardından gelecek.

Yeni tanker, savaş uçaklarını daha iyi desteklemek için cepheye daha yakın çalışabilecek, daha "geleneksel" tankerler ise daha güvenli bir mesafede kullanılabilecek.

"Bu tek bir uçak değil. Bu bir sistem, yani herkese uyan tek bir uçak değil. Hava Hareketlilik Komutanlığı Komutanı General Mike Minihan bu yılın başlarında gazetecilere verdiği demeçte, her tehdit ortamıyla başa çıkabilecek bir filo geliştirmeyi düşünmüyorum" dedi.

General Minihan daha önce NGAS'ın bir parçası olarak tankerler için üç rol öngördüğünü söylemişti.

Havada yakıt ikmali görevlerinin büyük bir kısmı, KC-46 gibi "geleneksel", ticari tabanlı tankerler tarafından izin verilen bir ortamda gerçekleştirilirken, ikinci bir tanker, gelişmiş beka kabiliyeti ve bağlantı sayesinde savaşa daha yakın çalışacaktır.

Son tip, muhtemelen KC-Z, üst düzey görevler için savaş uçaklarının aynı operasyon alanında çalışacaktır, bu nedenle küçük ve hayatta kalabilir olması gerekir.

Bu nedenle, mevcut tiplerden daha fazla kendini koruma ve gelişmiş ağa sahip olması, potansiyel düşmanların tankerler gibi yüksek değerli uçaklara yönelttiği tehditleri ele alması ve aynı zamanda havada yakıt ikmali görevini yerine getirebilmesi gerekiyor.

General Minihan, bu uçakların yakıt ikmalinin yanı sıra çok daha fazlasını yapabileceğini söyledi.

Minihan yeni uçaklarda yer alabilecekler arasında açık mimari, otonomi ve savaş yönetimi kabiliyetlerini saydı. Bu kabiliyetlerden bazıları NGAS hizmete girmeden önce bile operasyonel KC-46'larda yerini alabilir.

Ancak yeni tankerlere ilişkin plan nihai değildir.

Geçen yıl Hava Kuvvetleri, yaklaşan "Köprü Tanker" kapsamında sadece 75 tanker satın alacağını ve NGAS'ı daha hızlı sahaya sürmeye çalışacağını söyledi.

General Minihan, Hava Kuvvetleri halihazırda B-21 Raider ve NGAD gibi büyük programlar üzerinde çalıştığından ve yeni tankerlerin "Hava Kuvvetlerini iflas ettirmeden" sahaya sürülmesi gerektiğinden, finansmanın planlarda büyük bir rol oynayacağından emin olduğunu söyledi.

Skunk Works'ün tarihi

Resmi olarak Lockheed Martin'in Gelişmiş Geliştirme Programları (ADP) olarak bilinen Skunk Works, bir dizi çığır açan uçak tasarımından sorumlu olmuştur.

Skunk Works'ün bazı önemli tasarımları arasında U-2, SR-71 Blackbird, F-117 Nighthawk, F-22 Raptor ve F-35 Lightning II bulunmaktadır.

Skunk Works ekibi ayrıca Lockheed P-38 Lightning, Lockheed XF-90, Lockheed A-12, Lockheed Martin X-33 ve daha birçok proje üzerinde çalışmıştır.

Skunk Works birimi ilk olarak 1943 yılında İkinci Dünya Savaşı sırasında başladı.

Bölüm gizli ve yüksek öncelikli projeler geliştirmek üzere kurulmuş olup, ilk proje Amerika'nın ilk jet avcı uçağı olan P-80 Shooting Star'ın geliştirilmesi oldu.

P-80 143 gün gibi rekor bir sürede tasarlandı, üretildi ve teslim edilerek Pentagon'un 150 gün olarak belirlediği süreyi aştı.