Manisalı çan ustası 65 yıldır atölyesinde üretim yapıyor

• 1960 yılında babası Mahmut Sabancı’nın yanında mesleğe başlayan Mustafa Usta, 65 yıldır aralıksız üretim yapıyor.
• Üç yıl önce kaybettiği babasının mirasını devralan Sabancı, şimdi oğlu Mahmut Sabancı ile aynı örs başında ter döküyor.
• Demirci çanları, 400 derecelik ateşte "sarı pirinç" ve özel çamur kaplama tekniğiyle o meşhur altın sarısı rengini ve özgün sesini alıyor.
• Sadece Türkiye'ye değil; Yunanistan, Bulgaristan, Sırbistan ve hatta Yeni Zelanda gibi 10’dan fazla ülkeye Demirci’den çan ihraç ediliyor.
• Her bir çan, kesimden ses ayarına kadar tam 33 farklı el işçiliği aşamasından geçerek tamamlanıyor.

Ateşle şekillenen altın sarısı çanlar

Demirci'nin simge zanaatları arasında yer alan çancılık, Mustafa Sabancı’nın ellerinde adeta bir sanat formuna dönüşüyor. Teknolojinin imkanlarına rağmen el işçiliğinden taviz vermeyen Sabancı, mesleğinin en büyük sırrının sabır olduğunu vurguluyor.

Atölyede sacın kesilmesiyle başlayan süreç, metale ruh veren o meşhur "tavlama" aşamasıyla devam ediyor.

Demirci usulü çan yapımında kullanılan en özgün yöntem, çanların özel bir çamurla kaplanıp içine sarı pirinç parçaları atılması. Bu karışım, 400 dereceyi bulan kömür ateşinde piştikten sonra suya batırılıyor.

Bu kimyasal tepkime sonucunda çanlar hem korozyona dayanıklı hale geliyor hem de göz alıcı bir altın sarısı rengine bürünüyor. Soğuma işleminin ardından yapılan hassas ses ayarı ise her çanın hayvanın boynunda çıkaracağı tınıyı belirliyor.

Demirciden dünyaya: Bir ihracat başarısı

Atölyenin ünü çoktan ilçe sınırlarını aşmış durumda. Mustafa Sabancı, ürettikleri çanların Türkiye'nin her köşesine gönderilmesinin yanı sıra yurt dışından da yoğun ilgi gördüğünü belirtiyor.

Özellikle hayvancılığın yoğun olduğu Balkan ülkeleri başı çekerken, Demirci çanları aksesuar veya hayvan zili olarak dünyanın dört bir yanına ulaşıyor.

Üçüncü kuşak temsilcisi Mahmut Sabancı da dedesinden devraldığı bu bayrağı taşımaktan gurur duyduğunu ifade ediyor. Sabancı ailesi, her yıl binlerce çan üreterek hem ilçe ekonomisine katkı sağlıyor hem de kaybolmaya yüz tutmuş bir geleneği canlı tutuyor.

Mustafa Usta için atölyedeki örs ve çekiç sadece birer iş aleti değil; babasından kalan ve "altın değerinde" olan kutsal birer emanet.