The New Arab: Fransa'nın sömürgeci stratejileri hayatta kalma mücadelesi veriyor!

İngiltere merkezli yayın organlarından The New Arab'da, Fransa'nın sömürgeci anlayışının Afrika'nın ardından diğer bölgelerde de nasıl sekteye uğradığına dair gelişmelerin Yeni Kaledonya üzerinden değerlendirildiği bir analiz yayınlandı.

Yeni Kaledonya'daki gelişmeleri, Macron'un sömürgeci çelişkilerine ve Fransa'nın sömürge politikalarına darbe vurduğu belirtilen analizde, Fransa'nın Filistin meselesine yaklaşımı ile kendi sömrügeci yaklaşımları arasındaki çelişkiye de dikkat çekildi.

Analizde ayrıca; Fransa'daki aşırı sağın kazandığı seçim zaferinin, ülke içerisinde olduğu gibi Fransa'nın sömürge politikalarındaki kaosu da artırabileceği belirtildi.

İşte The New Arab'da yayınlanan analiz:

Pasifik Okyanusu'nda 1853'ten bu yana Fransız kontrolü altında bulunan bir ada olan Yeni Kaledonya'nın yerli adı olan Kanaky, dünyada özerk olmayan on yedi bölgeden birisi olara göze çarpıyor.

Başlangıçta bir “ceza” kolonisi olarak kurulan Fransız yerleşimci sömürgeciliğinin bu son karakolunda demografik bir değişim yaşandı ve artık yerli olmayanların sayısı Kanaklardan daha fazla oldu.

Son istatistikler Kanakların artık toplam nüfusun sadece %41'ini oluşturduğunu gösteriyor.

Fransız parlamentosunun, yerli halkın siyasi gücüne yönelik açık bir tehdit olan eyalet seçimlerinde oy kullanmasına izin verilen yerli olmayan sakinlerin sayısını artırmayı amaçlayan bir yasa tasarısını kabul etmesinin ardından Yeni Kaledonya'da büyük bir huzursuzluk patlak verdi.

Buna karşılık, hoşnutsuz Kanak kalabalıkları yolları kapatarak, önemli altyapıyı yakarak ve Fransız devletiyle bağlantılı olduğunu düşündükleri dükkanları kapatarak tasarıyı protesto etti.

Ancak bu Kanak halkının Fransızlara karşı ilk isyanı değil.

Aksine, devrimci kökenleri Yeni Kaledonya'nın Cezayir ve Filistin ile bağları olan köleleştirme, sömürgeci şiddet ve apartheid tarihinden geliyor.

İsrail'in Filistin'i işgaline benzer şekilde, Fransa da Yeni Kaledonya'daki yerleşimci-sömürgeci girişimini haklı çıkarmak için "yerli toprağın sahibi değildir" demiş ve 1871 el-Mukrani ayaklanmasına katılmış olan on binlerce Fransız mahkum ve muhalif Cezayirli aktivist, zaten kamulaştırılmış ve sömürülmüş olan Kanak topraklarına nakledilmiştir.

Yeni Kaledonya'daki gelişmeler, Macron'un sömürgeci çelişkilerini ve Fransa'nın sömürge politikalarına da darbe vurdu.

Sonraki birkaç on yıl içinde Fransa sömürge projesini hızlandırarak binlerce Kanak halkını acımasız karşı devrimlerle öldürdü. Binlercesini komşu topraklara sürgün etti, zorla çalıştırma yasaları çıkardı ve yerli ve yerli olmayan halklar arasında bir apartheid sistemi uyguladı.

Günümüze geldiğimizde Kanak halkının seslerinin bir kez daha kısılmasından korkması hiç de şaşırtıcı değil.

Joseph Massad'ın 1988 Matignon Anlaşmalarını 1993 Oslo Anlaşmalarına benzetmesiyle 20. yüzyılın ikinci yarısındaki bağımsızlık hareketleri vaatlerini yerine getirmede başarısız oldu.

2018, 2020 ve 2021'deki üç bağımsızlık referandumu ya Fransız devleti tarafından durduruldu ya da Batı yanlısı azınlık olan Kanak halkı tarafından sabote ve boykot edildi.

Ancak son yaşanan gelişmede; beklendiği üzere, adanın geleceği konusunda yerli olmayanların da oy kullanmasına izin verilmesiyle 'Hayır' oyu galip geldi.

Emmanuel Macron'un 2017'deki ilk cumhurbaşkanlığı kampanyası sırasında sömürgeciliği "insanlığa karşı işlenmiş bir suç" olarak tanımlamasındaki ironi Kanak halkının gözünden kaçmadı ve Fransa artık adadaki sömürgeci hakimiyetini tamamen kaybetmek üzere.

Pek çok Fransız vatandaşı için Yeni Kaledonya, Macron'un "en même temps" politikasının açık bir örneğidir ve başka yerlerde kınadığı aynı şeydeki suç ortaklığını görmezden gelmektedir.

Macron, İsrail'in Gazze'ye yönelik saldırısını uygun bir dille kınarken, Kaledonya ve devrimin ana sahnesi olan Noumea'daki "eşi benzeri görülmemiş ayaklanma hareketini" bastırmak üzere 3000 Fransız askerini Yeni Kaledonya'ya gönderdi.

Olağanüstü hal ilan edildi ve aralarında "isyancılara karşı kendilerini savunduklarını" iddia eden beyaz milisler tarafından vurulan üç genç Kanak yerlisinin de bulunduğu sekiz kişi öldürüldü.

Macron'un ağır baskısı, Macron hükümetinin 2017'de iktidara gelmesinden bu yana izlediği politika ve Kanak aktivistlerine karşı Fransa'daki Filistin yanlısı aktivistlere uygulananlara benzer baskıları ortaya koyuyor.

Macron, Yüksek Mahkeme kararı yasadışı ilan edene kadar Filistin yanlısı protestoları yasaklama kararı bile almıştı.

Bununla birlikte, geçtiğimiz birkaç ay içinde, aralarında Fransız-Filistinli avukat Rima Hassan ve gazeteci Sihame Assbague'nin de bulunduğu tanınmış kişiler, Filistin halkıyla dayanışma içinde olduklarını ifade etmeleri ve İsrail işgaline son verilmesi çağrısında bulunmaları üzerine polis tarafından "terörizm özrü" için çağrıldılar.

Filistin'de olduğu gibi, Kanakyadaki ayaklanmaların tarihsel bağlamı resmi söylem tarafından tamamen silinmekte ve birçok Fransız medyası halk isyanlarını Kanaklara dayatılan 170 yıllık sömürgecilik bağlamına oturtmamaktadır.

Yeni Kaledonya'da "diyaloğu" ve Gazze'de "ateşkesi" teşvik ettiğini iddia eden Emmanuel Macron da benzer şekilde kamu özgürlüklerini büyük ölçüde ihlal ederken, Fransız topraklarında sömürge karşıtı aktivistlere karşı şiddet uygulanmasını önlemek için yeterince çaba sarf etmemektedir.

Macron kısa bir süre önce reformun birkaç haftalığına askıya alınacağını duyurmuş olsa da, "şiddet baskısı altında asla askıya alma kararı almayacağını" belirttiği için tasarıdan vazgeçilmemesi çok muhtemel.

Fransız hükümeti isyanı bastırmak için adımlar yaparken, Macron'un Yeni Kaledonya'daki baskısı, Pasifik'teki bir başka ada olan Fransız Polinezyası'nın uluslararası hukuka göre hala sömürge olarak kabul edilmesiyle birlikte başka bir boyut kazandı.

Gelişmeler, Fransa'nın sömürge imparatorluğunun hayatta kalma mücadelesi verdiğini ortaya koyarken, Fransa'daki aşırı sağın kazandığı seçim kaosu da ülke için yeni ve kötü bir haber olarak ortaya çıktı.