ABD'yi 2.Dünya Savaşı’na dahil eden saldırı : Pearl Harbor baskını

7 Aralık 1941 Pazar günü sabah 7:55'te Japon savaş uçakları, Hawaii'nin  Oahu adasındaki Pearl Harbor üzerinde gökyüzünü doldurdu ve aşağıda demirlemiş gemilere bombalar ve mermiler yağdırdı.

Saat 8: 10'da, 1.800 kiloluk bir bomba, USS Arizona zırhlısının güvertesini parçaladı ve ileri mühimmat şarjörüne indi. Gemi patladı ve içinde 1.000'den fazla adam mahsur kaldı. Ardından, torpidolar USS Oklahoma zırhlısını deldi . 400 denizciyle Oklahoma dengesini kaybetti, yan yattı ve battı.

Sadece iki saat içinde Japonlar, yaklaşık 20 Amerikan gemisini ve 300'den fazla uçağı imha etti veya hasara uğrattı. Yaklaşık 2.500 asker öldürüldü ve 1.000 kişi de yaralandı.

Saldırının ertesi günü, öfkeli Başkan Franklin D. Roosevelt, büyük alkışlar arasında Kongre'den Japonya'ya savaş ilan etmesini istedi. Haberlerde saldırının ayrıntılarını duyan Kongre ve milyonlarca Amerikalı, Başkan'ın öfkesini ve ulusu savunma taahhüdünü paylaştı. Genç erkekler silahlı kuvvetlere asker toplama istasyonlarına akın etti ve Kongre, yalnızca bir muhalif oyla hızlı bir şekilde lehte oy kullandı. Üç gün sonra, Japonya'nın müttefikleri Almanya ve İtalya da Amerika Birleşik Devletleri'ne savaş ilan ettiler ve Kongre bir kez daha karşılık verdi.

Yıllarca süren tartışma ve münakaşalardan ve iki yıldan fazla süren çatışmalardan sonra, Birleşik Devletler nihayet 2. Dünya Savaşı'na katılmıştı.

2.Dünya Savaşı'nın kaderini değiştiren bu büyük olayın bilinmeyenlerini sizler için derledik:

• Pearl Harbor, Pasifik Savaşı'nın başlangıcı değildi

Japon kuvvetleri , Pearl Harbor saldırısından birkaç saat önce, o zamanlar bir İngiliz kolonisi olan Kuzey Malaya'ya çıktı ; bu arada daha büyük bir Japon kuvveti tarafsız Tayland açıklarından karaya çıkıyordu. Japonların Hawaii Operasyonu dediği şey, destekleyici bir saldırıydı; asıl darbe Malaya, Filipinler ve Hollanda Doğu Hint Adaları'na yönelik Güney Operasyonu oldu. Ve Japonya zaten dört buçuk yıldır Çin'e karşı topyekun bir savaşın içindeydi.

• Pearl Harbor, Japonların Hull Notası'na verdiği yanıt değildi.

26 Kasım 1941'de Amerikan Dışişleri Bakanı Cordell Hull Japonlara bir nota sunmuştu. Bu, bazen öne sürüldüğü gibi bir ültimatom değildi; daha ziyade ilişkilerin normalleşmesi için neyin gerekli olduğunun bir ifadesiydi. Nota'ya göre bu, Japon birliklerinin Çin ve Çinhindi'den çekilmesini gerektiriyordu.

Hull Notası verildiğinde, Japon kuvvetleri Güney ve Hawai Operasyonlarını gerçekleştirmek için zaten hareket halindeydi. Pearl Harbor saldırı gücünün Japon savaş gemileri, 17 Kasım'da Japonya'nın kuzeyindeki Kurile Adaları'ndaki bir ileri üsse doğru hareket etmeye başladı; 26'sında Pearl Harbor'a doğru yola çıktılar.

• Pearl Harbor operasyonu son derece zor ve riskli bir operasyondu.

Aynı zamanda İkinci Dünya Savaşı'nın en iyi planlanmış ve en iyi hazırlanmış operasyonlarından biriydi . Altı uçak gemisi, iki savaş gemisi ve üç kruvazör dahil olmak üzere tüm bir filonun Kuzey Pasifik boyunca yaklaşık 3.700 millik bir mesafeden gizli geçişi söz konusuydu. Refakat eden muhripler hızla akaryakıt harcadılar ve denizde yakıt ikmali yapmak, sert havalarda gerçekleştirilemeyen yeni bir teknikti. Hawaii açıklarındaki savaş sırasında Japon gemilerinden herhangi biri hasar görürse, onları eve getirmek son derece zor olurdu. Amerikan askeri liderlerinin Hawaii'ye bir saldırının pratik olmadığını düşünmelerinin güçlü nedenleri vardı.

• Japon Donanması'ndaki kıdemli subaylar, tam ölçekli bir Pearl Harbor saldırısına karşı çıktı.

Operasyon, Birleşik Filonun Başkomutanı  Amiral Yamamoto'dan ilham aldı. En önemli eleştireni, Yamamoto'dan kıdemli bir subaydı; bu, Donanma Genelkurmay Başkanı Amiral Nagano'ydu. Nagano'nun hava gücüne daha az güveni vardı ve uzak bir operasyonda filonun büyük bir kısmını riske atmaktan çekiniyordu. Japonya'nın Malaya ve Filipinler'e karşı binlerce mil uzakta saldırılar planladığı bir zamanda, Japonya'dan şimdiye kadar tüm uçak gemisi kuvvetini riske atma konusunda özellikle isteksizdi. Yamamoto, altı büyük taşıyıcının hepsinin kullanılmasını talep etti ve lehine bir karar almak için istifa etmekle tehdit etmek zorunda kaldı.

• Japon denizaltılarının Pearl Harbor saldırısında önemli bir rol oynaması gerekiyordu.

Yaklaşık 26 Japon "kruvazör" denizaltısı, ana hava saldırısından sağ kurtulan herhangi bir Amerikan gemisini yakalama görevine verilerek Hawai Adaları çevresinde yoğunlaşmıştı. Daha büyük denizaltılardan fırlatılan beş küçük iki kişilik denizaltı, 7 Aralık'ın başlarında limana girmeye çalıştı ancak başarısız oldu. Bir Amerikan muhribi, hava saldırısı başlamadan yaklaşık bir saat 15 dakika önce teknelerden birini Pearl Harbor girişinde batırdı ve neredeyse Japonya'ya sürpriz unsuruna mal oldu.

• Ne Washington'da ne de Londra'da siyasi ve askeri liderler, Japonya ile savaşın patlak vermesine şaşırmadı.

Bu, paradoksal olarak, Amerikan ve İngiliz istihbaratının Pearl Harbor saldırısını öngörememesinin ana nedeniydi. Japon hazırlıkları hakkında diplomatik yazışmaların "kesilmesinden" çok fazla bilgi elde edildi. Bunların Hawaii veya Filipinler'den çok Tayland, Malaya veya Hollanda Doğu Hint Adaları'na yönelik bir hareketle ilgili olduğu varsayıldı.

Pasifik'teki Amerikan komutanlarına 24 Kasım'da bir savaş uyarısı gönderildi. Başkan Franklin D. Roosevelt ayrıca İngilizlere, İngiltere ve Japonya savaşa girerse ABD'nin destek vereceğine dair gayri resmi güvenceler verdi. Ne Başkan Roosevelt'in ne de Başbakan Winston Churchill'in Pearl Harbor saldırısı hakkında önceden uyarıda bulunduklarına dair hiçbir kanıt yok.

• Pearl Harbor'a yaklaşan gemileri fark etmedeki başarısızlık, kısmen Amerikan  savaş planlarının bir sonucuydu.

Pasifik'te çok sayıda uzun menzilli ABD uçağı vardı, ancak bunlar Hawaii'yi korumak için kullanılmadı. B-17 Flying Fortress ağır bombardıman uçaklarından oluşan bir kuvvet, ABD Ordusu tarafından Filipinler'e gönderilmişti. Donanmanın kullanımına sunulan 80 PBY Catalina uçan botu, Filipinler'e tahsis edildi veya Japonların elindeki Marshall Adaları'na karşı saldırı eylemleri için tahsis edildi.

• Pearl Harbor saldırısı Amerikan Filosunu yok etmedi.

7 Aralık'ta 'Battleship Row'a yapılan saldırıda, iki eski savaş gemisi, Arizona ve Oklahoma , bomba veya torpido isabetleriyle tamir edilemeyecek şekilde hasar gördü. Saldırıda öldürülen 2.026 Amerikan denizci ve deniz piyadesinden 1.606'sı bu iki gemideydi (baskında yalnızca 218 ordu personeli öldürüldü) .  Gemiler kurtarıldı, ancak ikisi, kısmen kapsamlı bir modernizasyondan geçtikleri için 1944'e kadar hizmete geri dönmedi.

Üç gemi daha ( Pennsylvania , Maryland ve Tennessee ) yalnızca küçük hasar gördü. Battleship Row'da kuru havuzda veya içeride demirlemiş durumdaydılar. Her halükarda, hayatta kalan altı kişiden hiçbiri daha sonraki savaş operasyonlarında taşıyıcı görev kuvvetleriyle çalışacak kadar hızlı değildi. Pasifik Filosunun üç uçak gemisi 7 Aralık'ta denizdeydi ve ağır kruvazörlerin hiçbiri hasar görmedi. Atlantik'teki ABD Donanması için üç modern uçak gemisinin yanı sıra iki modern savaş gemisi ve altı eski savaş gemisi mevcuttu.

• Amiral Nagumo, Pearl Harbor'a üçüncü bir saldırı düzenlemediğinde doğru kararı verdi.

Japon planı, yarım saat arayla ayrılmış iki saldırı uçağı dalgasını içeriyordu. Görev gücünün komutanı Nagumo, geri dönen uçağını yeniden silahlandırmadığı ve onları hasarlı Amerikan gemilerini ve petrol depolama tanklarını bitirmeleri için geri gönderdiği için eleştirildi. Ancak Nagumo, hızlı bir şekilde kaçmak için verdiği talimatlara uyuyordu. Saldırı her zaman yüksek riskli bir girişim olmuştu: seçkin ve iyi eğitimli Japon deniz hava kuvvetlerinin boyutu sınırlıydı ve Amerikalılar görev gücünün yerini tespit ederse daha yüksek kayıplar beklenebilirdi. Nagumo, üç ABD Donanması gemisinin nerede olduğunu bilmiyordu ve ilk saldırılardan kaç Amerikan uçağının sağ çıktığını da bilmiyordu.

• Pearl Harbor'daki Amerikan komutanları günah keçisi değildi

Amiral Kimmel, Pasifik Filosunun kumandanı ve General Short, Hawaii'deki ABD Ordusu güçlerinin (hava savunma kuvvetleri dahil) kumandanı saldırıdan birkaç gün sonra görevden alındı. Birkaç ay sonra, ilk ABD hükümeti soruşturması, bu iki memurun görevi ihmal ettiğini ve muhakeme hataları yaptıklarını ortaya çıkardı. Sonuç olarak, ilgili hizmetlerinden emekli oldular.

Pek çok yazar Kimmel ve Short'u savunmaya çalışsa da, iki subay, özellikle [24 Kasım'da] bir 'savaş uyarısı' aldıkları için, komutaları altındaki kuvvetlerin hazırlıksızlığının sorumluluğunu üstlendiler. Öte yandan, Kimmel ve Short'un Washington'daki üstleri tarafından yapılan yanlış kararlar açık eleştiriye açık değildi ve Hawaii'nin deniz savunmasından sorumlu kıdemli bir amiral olan Amiral Bloch açık kınamadan kurtuldu. ABD Ordusu ile ABD Donanması arasındaki zayıf koordinasyon, Kimmel ve Short'un neden olmadığı sistemik bir sorundu.

• Hitler'in 11 Aralık'ta ABD'ye savaş ilanı Pearl Harbor'ın bir sonucu değildi .

Başkan Roosevelt, Pearl Harbor'a saldırdıklarında Japonların Alman talimatlarını izlediğini açıkça öne sürdü. Aslında, Hitler ve Alman ordusu önerilen Pearl Harbor saldırısından haberdar değildi. Bununla birlikte, Japonların Güneydoğu Asya'da muhtemelen İngiltere ve muhtemelen ABD ile savaşa yol açacak eylemler hazırladığının farkındaydılar.

Eylül 1940'ta Japonya ve İtalya ile imzalanan Üçlü Pakt uyarınca Almanya, Japonya'nın ABD'ye saldırması durumunda değil, ancak ABD'nin Japonya'ya saldırması durumunda savaşa girmek zorunda kaldı. Ancak savaşın patlak vermesinden hemen önce Almanlar, Japonların Amerikan topraklarına saldırması da dahil olmak üzere herhangi bir nedenle ABD ile savaşa girmeleri durumunda Japonları desteklemeyi gizlice kabul ettiler. Başkan Roosevelt, ele geçirilen Japon diplomatik yazışmalarından bu anlaşmayı biliyordu. Sonuç olarak, 8 Aralık'ta Kongre'den bir Savaş İlanı istediğinde Roosevelt, yalnızca Japonya'ya karşı harekete geçilmesini istedi. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki izolasyonist duygu göz önüne alındığında, Beyaz SarayHitler'in 11 Aralık'ta Reichstag'da ilan ettiği ilk savaş ilanını Almanların yapmasına izin verilmesinin uygun olduğunu düşündü. Bundan sonra başkan tekrar Kongre'ye döndü ve oybirliğiyle Almanya ve İtalya'ya karşı bir savaş ilanı aldı.

• Japonya için Pearl Harbor hem bir başarı hem de bir başarısızlıktı.

Saldırı stratejik durumu değiştirdi. İngiltere ve ABD'nin savaş öncesi askeri stratejisi, iki cepheli bir savaş tehdidiyle Japonya'yı caydırmak için batıda (Singapur'da) ve doğuda (Hawaii'de) güçlü kuvvetler bir araya getirmekti. Pearl Harbor caydırıcılığın Amerikan kısmını kaldırdı. Malaya, Filipinler ve Hollanda Doğu Hint Adaları'nın hızla fethini mümkün kıldı.

Öte yandan Amiral Yamamoto, Amerikan uçak gemisini yok etmeyi ummuştu ve bu olmadı. Ve bir Pazar sabahı savaş ilan etmeden sürpriz bir saldırı düzenleyen ve birkaç bin Amerikalıyı öldüren Japonlar, Amerikan kamuoyunu savaş çabalarının tamamen arkasına koydu.