1888 yılında yaşanan büyük koyun paniği

Yaygın olarak kaydedilen ilk koyun paniği 3 Kasım 1888 gecesi Oxfordshire'da meydana geldi.

Saat sekiz civarında, Reading kasabası çevresinde yaklaşık 200 mil karelik bir alanda on binlerce koyun, dürtüsel olarak ve aynı anda çılgına döndü.

Ağıllarını ve meskenlerini deldiler ve açık alanlara fırladılar, bunu yaparken de mülkleri yok ettiler ve çitleri aştılar.

Ertesi sabah tarlalarından birkaç mil uzakta, geniş bir alana dağılmış halde bulundular. Bazıları hâlâ çitlerin altında dehşetten nefes nefese kalıyordu ve çoğu da tarlaların köşelerine doluşmuştu.

Hardwicke's Science-gossip dergisinin editörüne yazdıkları bir mektupta iki yerel çiftçi, birisinin bir açıklama yapabileceğini umarak olayı anlattı:

3 Kasım Cumartesi gecesi bu bölgede meydana gelen dikkate değer bir duruma dikkat çekmek istiyorum. 

Mümkün olduğu kadar saat sekize yakın bir zamanda, Reading'in kuzeyi, doğusu ve batısındaki büyük koyun yetiştirme bölgelerinde ağıllanan onbinlerce koyun ani bir korkuya kapıldı, engellerini atladı, tarlalardan kaçtı. ve oraya buraya koşmak; aslında bir süredir kusursuz bir izdiham yaşanmış olmalı. 

Pazar sabahı erken saatlerde çobanlar, hayvanları çitlerin altında ve yollarda, sanki dehşete kapılmış gibi nefes nefese halde buldular. 

Olayın boyutu, bir yanda Wallingford'dan Twyford'a kadar her büyük çiftçinin koyunlarının da benzer şekilde korktuğunu bildirdiğini söylediğimizde değerlendirilebilir ve ayrıca iki ya da üç istisna dışında tepenin - Thames nehrinin kuzeyindeki ülke esas olarak etkilenmiş gibi görünüyor. 

Anlattığımız gerçekleri ne biz duyduk, ne de hiçbir çiftçi makul bir açıklama yapamıyor. Gece son derece karanlıktı ve ara sıra şimşekler çakıyordu, ancak ikinci durumun bu kadar geniş çaplı bir etkiyi açıklayabileceğini pek düşünmüyoruz. 

Sebebin hafif bir deprem olma ihtimalini öne sürüyoruz ama belki siz veya Bilim-Dedikodu okuyucularından bazıları daha tatmin edici bir açıklama sunabilir.

Etkilenen bölge büyük olduğundan yaramazlık olasılığı göz ardı edildi ve sorun çıkaranların birkaç köye koordineli bir saldırı gerçekleştirmesi imkansızdı.

Diğer açıklama ise koyunların canlı gün ışığını korkutmasına neden olan bir tür atmosferik olaydı. Ancak o gece, birkaç şimşek çakması ihtimali olan "çok karanlık bir gece" olması dışında, meteor yağmuru veya meteor patlaması gibi olağanüstü bir meteorolojik olay yaşanmadı.

Peki karanlık ve şimşek koyunlar arasında böylesine bir paniği tetiklemiş olabilir mi?

Olaylar ertesi yıl Reading'den çok da uzak olmayan bir yerde tekrarlandı ve dört yıl sonra, 1893'te koyunlar arasında bir panik atağı daha görüldü. Saldırının merkez üssü yine ilçenin kuzey ve orta kesimlerindeki Oxfordshire'dı ancak etkileri çevre ilçelerde de hissedildi.

4 Aralık 1893 gecesi, Oxfordshire'ın kuzey ve orta kesimlerinde, Warwick, Gloucester ve Berks ilçelerinin bitişik bölgelerine kadar uzanan koyunlar arasında çok dikkat çekici bir panik daha meydana geldi. 

Bireysel çiftçiler, ertesi sabah koyunlarının (yılın o zamanında ülkenin bu bölgesindeki hemen hemen tüm koyunlar katlanır veya ekilebilir arazideki şalgamların üzerine "kalelenir") gece boyunca kırıldığını fark ederler ve durumun düzeldiğini gözlemlerler. 

Ağıllar ve engellerin yanı sıra bazı durumlarda koyunların kendileri de koyunların ciddi şekilde korktuğunu gösteriyordu ve doğal olarak bir köpek tarafından endişelendirildikleri sonucuna vardı; bazıları koyunlarda herhangi bir kaygı belirtisi göstermediğini fark ederek, onların yalnızca belki bir köpekten, belki de bir tilkiden korktukları sonucuna vardı; diğerleri polise başvurdu. 

Ancak polis tarafından veya özel olarak yapılan veya komşular arasında bu durumun dile getirilmesiyle yapılan herhangi bir soruşturmanın sonucu, paniğin ülkenin çok geniş bir bölgesine yayıldığı ve tüm insanların bölgedeki köpekler ve tilkiler ortak bir eylemle eş zamanlı olarak ortaya çıkıp aynı gece yüzlerce sürüye saldırmış olsaydı, paniği açıklamaya yönelik bu girişimden vazgeçilmesi gerekirdi. 

Panik daha sonra tüm sürü sahipleri tarafından (serçe yakalayan bazı çocukları temize çıkarmaktan nefret eden biri hariç!) atmosferik veya meteorik bir nedene veya depreme bağlandı.

Oliver Vernon Aplin

Kimse bir meteorun patladığını duymadı ya da depremi hissetmedi, ayrıca havada da tuhaf bir şey yoktu. Karanlığın hayvanların yönünü şaşırdığı fikri yeniden tartışıldı.

Doğa bilimci Oliver Vernon Aplin, 1893 olayıyla özel olarak ilgilendi ve kapsamlı bir soruşturma başlattı, soruşturma yaptı ve görgü tanıklarıyla görüştü.

Muhtemelen çok az insan gerçekten karanlık bir gecede dışarı çıkmıştır ve bu deneyimi yaşamayan birinin bunun nasıl bir şey olduğunu ve bunun neden olduğu çaresizlik duygusunu hayal etmesi imkansızdır. 

Son paniğin yaşandığı gecenin erken saatlerinde (bilindiği kadarıyla koyunların damgalandığı zamana uygun bir zamanda) bu tür koyu bir karanlığın yaşandığı, çok sayıda delille kanıtlandı. 

Bir rapor, saat 20.00 ile 21.00 arasında o kadar yoğun ve ağır bir karanlığın çöktüğünü ve bir adamın kendi elini göremediğini söyledi. Başka bir tanık, saat 8'den biraz önce, kuzeybatıdan güneydoğuya doğru ilerleyen ve yerde yuvarlanıyormuş gibi görünen olağanüstü bir kara bulutun olduğunu yazdı. 

Karanlık otuz kırk dakika kadar sürdü ve bu süre sanki karanlık bir odaya kapatılmış gibiydi. Gecenin ilerleyen saatlerinde, yani panikten çok sonra, birkaç şimşek çaktı.

Nature, 27 Ocak 1921

Aplin, hayvanların sıradan karanlık gecelerde gayet iyi gördüklerini, ancak hiçbir şeyin görülemediği olağanüstü karanlık gecelerde hayvanların kendilerini kapana kısılmış hissedebildiklerini ve çaresizlik hissine kapılabildiklerini açıkladı.

Küçük ağıllarda sıkışan koyunlar birbirlerine ya da yemliklere çarpıp irkiliyorlardı. İlk korkan kişi biraz acele ederek birkaç çarpışmaya neden olacak ve bir domino etkisi başlatacaktır. Çok geçmeden bilinmeyenin korkusu tüm sürünün çılgınca koşmasına neden olacaktı.

Hepsi acele ederdi ve onların dehşeti, anlık olarak yinelenen teşvikleri ve çatışma şeklindeki şiddetleri ancak koyunlar kaçıp açıkta, birbirlerinden ve yalaklardan uzak olduklarında dinerdi. ve engeller. 

Paniğin açıklaması buysa, katlanmış koyunların neden açık alanda yatanlara göre daha fazla acı çektiğini anlamak kolaydır. Koyu karanlığa eşlik eden ağır, baskıcı atmosfer, koyunların atmosferik rahatsızlıklara karşı duyarlılığı, sinirli ve ürkek mizaçları koyunların yaşadığı korkuyu daha da artıracaktır. 

Paniğin nedeni, (görünüşe göre) yere değecek kadar alçakta yuvarlanan bir buluttur; tepelerin tepeleri ve yüksek zemin doğal olarak en çok etkilenecektir; ve yerel olarak gökgürültülü fırtınaların izlediği olağan yön, neredeyse her çiftlikte koyunların damgalandığı bir çizgiyi göstermesine rağmen, durumun böyle olduğu gözlemleniyor.

Nature, 27 Ocak 1921