Amerika’nın yerli nüfusu tek bir Asya göçünden kaynaklanıyor

Antropologlar, 50 yıldan fazla bir süredir, insanların dünyaya yayılırken kullandıkları göç yollarını incelemek için insan dişlerinin şeklindeki farklılıklar üzerinde çalışıyorlar.

Son büyük kıtasal göç olayı, insanların Kuzey ve Güney Amerika’ya ilk kez ulaştığı yaklaşık 16.000 yıl önce gerçekleşti. Bu insanlar tam olarak nereden geldi? Oraya nasıl ulaştılar? Birden fazla göç dalgası mı vardı?

Centro Nacional de Investigación sobre la Evolución Humana’daki (CENIEH) Diş Antropoloji Grubu’nun üyesi olan araştırmacı Leslea Hlusko, insandaki diş çeşitliliği çalışmalarına yeni yaklaşımlar kullanarak bu soruları yanıtlamaya çalışıyor.

CENIEH araştırmacısı ve ekibi, Asya ve Amerika’daki altı coğrafi bölgeden 1.418 antik bireyin atalarını tahmin etmek amacıyla, kimliği belirlenemeyen insan kurbanların popülasyon atalarını belirlemek amacıyla adli analizlerde kullanılmak üzere tasarlanmış bir program kullandı.

Yerli Amerikalı bireylerin Doğu Asya’ya benzer derecede yakınlığa sahip olduğunu ve yüzde 10 ile yüzde 15 arasında Doğu Asyalı olarak sınıflandırıldıklarını keşfettiler.

Bu sonuç, tüm Yerli Amerikalıların aynı anda Doğu Asya popülasyonlarından ayrılan tek bir popülasyondan türediğini ileri sürüyor ve bu sonuç, diğer verilere dayanan önceki çalışmaları yansıtıyor.

Nüfusun, son buzul çağında Amerika’ya göçten önce 5.000 ila 10.000 yıl boyunca Beringia bölgesinde yaşadığı ve yoğun çevresel seçilim yaşadığı düşünülüyor.

Araştırma ekibi ayrıca Yerli Amerikalıların Arktik popülasyonlarla yakınlığı olduğunu ancak bu benzerliğin, insanlar Kuzey Kutbu’ndan uzaklaştıkça azaldığını buldu.

Bu model, Kuzey Kutbu popülasyonunun bölgeye daha sonra göç ettiğini ve diş şeklindeki benzerliğin, coğrafi mesafe arttıkça azalacak olan popülasyonların birbirine karışmasının sonucu olduğunu gösteriyor.

Tied2Teeth projesinin hedeflerinden biri, bu çalışmada yürütülenlerden daha geniş ve çeşitli analizlere olanak sağlayacak bir diş varyasyon veri tabanı oluşturmak.

“Çalışmamız diş varyasyonlarını bireysel düzeyde analiz etmenin gücünü gösteriyor ve gelecekteki çalışmaların sadece bir önizlemesi.”