Arabistan'ın savaşçı kraliçesi Tanukhlu Mavia

MS 378 yazı Roma'nın doğusunda çalkantılı bir dönemdi. Balkanların güneydoğusundaki tarihi bir bölge olan Trakya'da, yerleşmek için imparatorluk topraklarına aç olan Gotların Tuna'yı geçip güneye, Konstantinopolis'e doğru ilerlemesiyle savaş çıkma tehlikesi baş gösterdi.

Roma İmparatoru Valens, kuzeyden yükselen Cermen istilası dalgasını durdurmak için mücadele ederek savaşa hazırlanmaya başladı. Ordusunun safları beklenmedik bir kaynak tarafından güçlendirildi.

Tanukh Kraliçesi Mavia tarafından uzak Arabistan'dan Sarazen süvarileri gönderildi. Bu beklenmedik bir gelişmeydi, çünkü Mavia daha birkaç ay önce Valens'i savaşta yenmişti.

Ancak Araplar ve Romalıların artık ortak bir düşmanı vardı. Kalabalıkları Roma İmparatorluğu'nun kapı eşiğine kadar ilerleyen Gotlar...

9 Ağustos'ta imparatorun lejyonları ve müttefikleri Edirne savaşında Germen savaşçılarla karşı karşıya geldi. Tam bir katliamdı.

Gotlar Valens'i öldürdüler ve adamlarını yok ettiler. Mavia'nın ordusu, meydan savaşından ziyade hareketli saldırılar için donatılmıştı, en kötüsünden kurtuldu ve başka bir gün savaşmak için yaşadı.

O yılın ilerleyen zamanlarında, kan kokusu alan Gotlar Konstantinopolis'e doğru ilerledi. Surlarla çevrili büyük şehrin dışında, intikam almaya kararlı Sarazen muhafızları duruyordu.

Kama düzeninde Gotların karşısına çıkarak düşmanlarının saflarını bozdular ve böylece imparatorluğun merkezini kurtarmaya yardımcı oldular.

Konstantinopolis, kısmen Mavia ve adamları sayesinde bir bin yıl daha Roma kimliğinin ve Ortodoks Hıristiyanlığın merkezi olarak gelişti.

Tanukh Kraliçesi Mavia kimdi?

İktidara yükselişinden önce, Mavia'nın kökenleri gizemli bir şeydir. Dördüncü yüzyılın ortalarında, güç merkezi Suriye ve Hicaz çölleri (günümüzde Suudi Arabistan'ın batısında yer alan bir bölge) arasında bulunan, savaşan Roma ve Pers imparatorlukları arasında tehlikeli bir şekilde sıkışmış yarı göçebe bir Arap halkının soylu bir kadını olarak doğduğunu biliyoruz.

Savaşa dayanıklı Kalb kabilesinden gelen bu kadın, toprakları Bosra'dan (güney Suriye'de) kuzeyde Halep'e kadar uzanan bir kabile konfederasyonunu yöneten Tanukhids'in kralı -muhtemelen el-Hawari adında- ile evliydi. MS 375'te varis bırakmadan öldüğünde Maveraünnehir yönetimi ele geçirdi.

İktidarın aniden el değiştirmesi ve yeni liderlerinin bir kadın olması Tanukhidleri saldırıya açık hale getirdi. Yine de Mavia askeri hâkimiyetini hemen ve kararlı bir şekilde ortaya koydu. Erkek çağdaşlarının ve daha sonraki tarihçilerin şokuna rağmen, kısa sürede parlak bir askeri general olduğunu kanıtladı.

Çağdaş Latin kilise tarihçisi Aquileia'lı Rufinus Mavia'nın tarihe geçtiği anı şöyle anlatır:

Sarazenlerin kraliçesi Mavia, Filistin ve Arabistan sınırlarındaki kasaba ve şehirleri şiddetli saldırılarla sarsmaya ve aynı zamanda komşu eyaletleri yerle bir etmeye başladı; ayrıca Roma ordusunu sık sık yapılan savaşlarda yıprattı, birçok kişiyi öldürdü ve geri kalanları kaçırttı.

Rufinus

Mavia aylar içinde Arabistan, Filistin ve Mısır'ın Sina bölgesi de dâhil olmak üzere Orta Doğu'nun büyük bir kısmını fethetti. Bir dizi Roma lejyonu ve garnizonuna karşı yenilmezliğini sürdürdü ve barış şartlarını yürürlüğe koymadan önce Valens'i mağlup etti.

Savaş alanındaki nefes kesici zaferleri efsanevi olmaktan öteye gitmez. Mavia'nın Arap kabilelerinden oluşan geniş bir koalisyon kurmadaki başarısı, bölgeye çok az yayılmış olan ve Sarazen düşmanlarının askeri coşkusundan yoksun olan Roma ordusuna karşı üstünlük sağladı.

Kısa vadede, Araplara Roma yönetiminden bağımsızlık kazandırdı ve gelecek yüzyıllar boyunca Romalılar ve Perslerle diplomasi ve savaş için bir emsal oluşturdu. Uzun vadede ise Araplara, özellikle de Yakın Doğu'daki devletler ve kiliselerle yapılan görüşmelerde masada bir koltuk garanti etti.

Romalılara karşı savaş açmak için özel nedenleri ne olursa olsun, Mavia halkının paganizmi terk edip Hıristiyanlığı benimsemesi konusunda kararlıydı.

Kiliseye yönelmeye başlayan bir dünyada, din değiştirmek Hıristiyan Romalılarla bağ kurmaya yardımcı olacaktı, bu da Araplar için siyasi açıdan avantajlı bir hareketti.

Nihayetinde amacı, bağımsızlığını korurken Doğu Roma İmparatorluğu ile bir ittifak kurmaktı. Her ikisini de kendi şartlarıyla başardı.

Birkaç on yıl sonra yazan kilise tarihçisi Gazalı Sozomen, Mavia'nın Romalılarla yaptığı görüşmeleri anlatır:

Savaş hala şiddetle devam ettiğinden, Romalılar barış istemek için Mavia'ya bir elçilik göndermeyi gerekli buldular. Söylendiğine göre, komşu bir çölde çilecilikle uğraşan Musa adında birinin tebaasının başına piskopos olarak atanmasına rıza gösterilmedikçe elçiliğin isteğini yerine getirmeyi reddetti...

Musa onları Romalılarla barıştırdı ve birçoğunu Hıristiyanlığa döndürdü ve hayatını onların arasında bir rahip olarak geçirdi.

Sozomen

Mavia, Romalılar tarafından atanan yabancı bir din adamını kabul etmek yerine kendi halkı arasından bir dini lider çıkararak Arapların bağımsızlığını güvence altına aldı. Keşiş Musa ile kurduğu ortaklık, ortodoks bir Arap ulusal kilisesinin köklerini ekti ve Arabistan'ı din yoluyla birleştirme sürecini başlattı.

Hıristiyanlığın çeşitleri beşinci ve altıncı yüzyıllarda kabile reislerinin çalışmaları ve Muhammed Peygamber'in ortaya çıkışından iki yüzyıl önce Araplara tek tanrıcılığı tanıtan kutsal adamlarının misyonları aracılığıyla yayıldı.

Tanukh'un Mavia'sı savaşta öldü

Savaş kargaşasının ortasında Mavia kızı Chasidat'ı Romalı bir subay olan Victor ile evlendirerek Roma vatandaşı yaptı. Chasidat da bir savaşçıydı ve annesinin isyanına hizmet ederken Gotlara karşı savaşta ölecekti.

Ancak Romalılar ve Arap müttefikleri arasında, tarihte bir Arap kadınla Romalı bir erkek arasındaki ilk evlilikle mühürlenen barış üç yüzyıl sürdü.

Mavia, Arabistan'ın Hıristiyanlığa yönelmesinde başlıca katalizör olmasına rağmen, muhtemelen hiçbir zaman din değiştirmemiştir.

Bu nedenle, klasik Arap edebiyatı boyunca İslam öncesi pagan gelenekleriyle ilişkilendirilir, para ve erkeklerden özgürce vazgeçen son derece bağımsız bir soylu kadın olarak hatırlanır.

Açıkça "Arapların Kraliçesi" olarak anılır ve bu onuru sadece bir başka kadınla paylaşır: bir yüzyıl önce hüküm süren Palmira İmparatoriçesi Zenobia.

Romalıları yenilgiye uğratmasının ardından Mavia hakkında bildiklerimiz büyük ölçüde edebi kaynaklardan gelmektedir ve belki de bize onun tarihsel yaşamından çok Arap dünyasındaki daha geniş değerler ve kimlik fikirleri hakkında bilgi vermektedir.

Ancak bu hikâyeler yine de aydınlatıcıdır. Bu yazılarda Mavia, Arabistan'ın en zengin tahtında oturmaktadır. Mezopotamya'da, bugün güney-orta Irak'ta bulunan el-Hira'da. Saray odalarındaki genç erkekler onun her ihtiyacına hizmet eder ve tüm Arabistan'ın en iyi bekârları ona kur yapar.

Değerli bir savaşçı şairi koca olarak aldıktan sonra, onu eski Bedevi geleneklerine göre boşar yani ona danışmadan ve süresiz olarak evlerinin ve çocuklarının mülkiyetini elinde tutar. Bu hikâyelerin ötesinde

Maviye, "dilediği kişiyle evlenen" kadınların başında gelirken, aynı zamanda "cahiliyede (İslam öncesi Arabistan'da) kocalarını boşayanlar" arasında da anılır.

Maviye'nin sonraki yaşamı hakkında kesin olarak çok az şey bilinmektedir ancak bu ilk askeri zaferlerden sonra uzun yıllar hayatta kaldığı anlaşılmaktadır. Ölüm tarihi bir tartışma konusudur.

Halep'in güneydoğusunda bir kasaba olan Khanasir'de (o zamanlar Anasartha olarak biliniyordu) MS 425 tarihli bir mezar yazıtında bir Mavia'dan bahsedilmektedir. Eğer bu tarihlendirme doğruysa, Mavia kocasının ölümünden sonra yarım yüzyıl hüküm sürmüş demektir.

Yaşamı ya da ölümüyle ilgili gerçek ne olursa olsun, bu büyük Arap savaşçı kraliçesi kesinlikle tarihi değiştirmiştir. Sozomen'in mübalağalı sözlerine layık, çetin bir savaşçı ve yenilmez bir askeri generaldi: "(Mavia) doğanın ona verdiği cinsiyeti dikkate almadı ve bir erkeğin ruhunu ve cesaretini sergiledi."

Onun pagan özgürlüğü, ataerkil evliliğin dayatılmasından önce üst sınıf Arap kadınları arasında çok eşlilik ve boşanma kültürünün uygulandığını göstermektedir. Romalılara karşı kazandığı zafer ve birleşik bir Arap kilisesi kurmadaki başarısı, İslam'ın doğuşundan çok önce Arabistan'ı bir bütün olarak tektanrıcılığa yöneltmiştir.

En önemlisi, bu gururlu, güçlü ve zeki kadın sayesinde Araplar tarihe bağımsız, birleşik, diplomatik olarak birbirine bağlı, Tanrı'dan korkan bir halk olarak girmiştir.