Avrupa'nın son cadı davası: Paisley Cadıları olayı

Her şey, Bargarranlı John Shaw adlı zengin toprak sahibinin on bir yaşındaki kızı Christian Shaw'un Catherine Campbell'ı büyücülükle suçlamasıyla başladı.

Birkaç hafta önce Christian, ailesinin hizmetkarlarından biri olan Catherine'i bir bardak süt çalarken yakalamıştı.

Christian olayı annesine bildirdiğinde ve hırsızlık nedeniyle gerektiği gibi azarlandığında, Catherine öfkeye kapıldı ve Christian'a, Şeytan'ın "ruhunu Cehenneme sürüklemesini" dileyerek küfretti.

Catherine'in sözleriyle şok olan Tanrı'dan korkan Hıristiyan, aslında birkaç yıl önce Salem'deki cadı duruşmalarında anlatılanlara benzer şiddetli nöbetler ve kasılmalar nedeniyle hastalandı.

Çağdaş kayıtlar onun nöbetlerini tuhaf olarak tanımlıyor: "bazen kör, bazen sağır ve dilsiz, vücudunun çeşitli kısımları bazen şiddetli bir şekilde uzamış, bazen de şiddetli bir şekilde kasılmış." Sekiz hafta süren acının ardından Christian, semptomlarına hiçbir neden bulamayan Glasgowlu seçkin doktor Matthew Brisbane'e götürüldü.

Bir süreliğine semptomları azaldı ve kız iyileşiyor gibi göründü, ancak on gün sonra “nöbetler artan şiddette geri döndü. Bir ceset gibi katılaşır, duygusuz ve hareketsiz kalırdı.” Bu sefer Christian ağzındaki kıl yumaklarını çıkarmaya başladı ve saman, kömür, çakıl, yumurta kabukları, kemikler ve tavuk tüyleri de dahil olmak üzere her türlü çöpü kustu.

Ayrıca kestane büyüklüğünde ve dokunulamayacak kadar sıcak kömür topaklarını tükürdüğü de bildirildi. Zaman zaman görünmez bir Catherine Campbell ile sohbet ediyormuş gibi görünerek eski dostluklarına geri dönmeleri için yalvarıyordu.

Doktor ve yerel papaz, çocuğun o dönemde Avrupa'da yaygın bir hastalık olan ele geçirildiğini anladı. 16. ve 17. yüzyıllarda Avrupa genelinde büyücülük suçundan çoğu kadın olmak üzere on binlerce insan idam edildi; Yalnızca İskoçya'da 4.000.

İskoçyalı yazar Lily Seafield şöyle açıklıyor: "Sihire ve büyü uygulayıcılarına karşı duyulan korku ve nefretin o kadar yüksek bir seviyeye ulaştığı bir dönem vardı ki, yüzlerce erkek ve kadın yakalanıp büyücülük iddiaları nedeniyle korkunç acılar çektirildi." "

On altıncı ve on yedinci yüzyıllarda, birçok İskoç kasabasının gökyüzü, bu insanları ölüme gönderen yangınlardan kaynaklanan dumanla sık sık bulutlanırdı."

Christian sorgulamanın ardından ona işkence edenlerin isimlerini vermeye başladı. Başlangıçta yalnızca Catherine Campbell ve Agnes Naismith'i teşhis etti, ancak zaman geçtikçe başkalarını da suçladı ve sonunda 35 kişi suçlandı.

Bunlardan yedi kişi Paisley'deki bir komisyon huzuruna çağrıldı. Protestolarına rağmen yedisi de büyücülükten suçlu bulunarak ölüme mahkum edildi.

Hükümlülerden biri olan James Reid, hapishane hücresinde duvardaki bir çiviye iliştirdiği mendili kullanarak kendini asarak intihar etti. Geriye kalan altı kişi 10 Haziran 1697'de Paisley'deki Gallow Green'de asıldı ve yakıldı. Bu, Batı Avrupa'da büyücülük nedeniyle yapılan son toplu infazdı.

İnfazın kendisi yürek parçalayıcıydı. Bir hesapta, cesetleri yakıldığında mahkumlardan bazılarının hala hayatta olduğu ve cellatların, kurbanlarının hareketli uzuvlarını ateşe geri itmek için seyircilerden bir baston ödünç aldıkları belirtiliyor.

Sahibi, cadılarla temasa geçtikten sonra onu geri almayı reddetti.

Kadınlardan biri olan Agnes Naismith'in orada bulunan tüm kasaba halkına ve onların soyundan gelenlere ölümcül bir lanet uyguladığı söylendi.

Onun lanetini uzak tutmak için cadıların toplu mezarı at nalı ile mühürlendi ve at gösterisi bozulursa Paisley'nin acı çekeceği efsanesi ortaya çıktı.

Bununla birlikte, 1810'da seksen beş kişinin ölümüne yol açan yangın da dahil olmak üzere, Paisley'in başına gelen her kaza ve trajedinin sorumlusu Agnes'in lanetiydi.

1960'lı yıllarda yol çalışmaları sırasında at nalı kaldırıldı ve hemen ardından Paisley ekonomik açıdan gerileme sürecine girdi.

1697'deki duruşmadan kısa bir süre sonra, eski İskoçya Dışişleri Bakanı James Johnstone şu gözlemde bulundu: "Fransa parlamentoları ve cadıların varlığına ikna olan diğer yargıçlar, sahip oldukları deneyimden dolayı cadıları artık asla yargılamazlar, çünkü cadı olma durumunu ayırt etmek imkansızdır." düzensizlik içindeki doğadan.”

O zamana kadar cadı davaları zaten düşüşteydi. Son infaz 1706'da gerçekleşti; 1727'deki son duruşmaydı ve yasallığı şüpheliydi. 1736'da İngiliz parlamentosu, 1563 Cadılık Yasasını yürürlükten kaldırarak cadıların yasal olarak takip edilmesini imkansız hale getirdi.

Bununla birlikte, özellikle Yaylalarda ve Adalarda temel büyülü inançlar varlığını sürdürdü.

Peki suçlayıcı Christian Shaw'a ne oldu? İyileşti ve değirmencilik endüstrisinde başarılı bir iş kadını olmaya devam etti.

Kocasının ölümünden sonra Christian, annesiyle birlikte Hollanda'nın eğirme tekniklerini gözlemlemek üzere Hollanda'ya bir tura çıktı. Christian gördüğü iplik üretim sürecinin taslağını çizdi ve bununla ilgili bazı makineleri bagajında ​​​​İskoçya'ya kaçırdığı söyleniyor.

Bunlarla daha dayanıklı, daha beyaz bir iplikle sonuçlanan yeni üretim yöntemlerine başladı ve Shaw, dönüşünde Johnstone'da "The Bargarran Thread Company" adında küçük bir iplik üretim şirketi kurdu.

Bargarran'a özgü iplikleri bir kalite işareti haline geldi ve bölgedeki diğer kişiler onun tekniklerini taklit etmeye başladı; Paisley'nin bir zamanlar dünyaya hakim olduğu ve kasabanın tarihini şekillendiren bir endüstri başlattılar.

Shaw'un bilinen son kaydı, Şubat 1737'de Edinburgh'lu zengin bir işadamı olan William Livingstone ile evlenmesidir.