İranlı çiftçilerin yaklaşık 3.000 yıl önce pirinç yetiştirdiğine dair kanıtlara ulaşıldı

Māzandarān, kuzeyde Hazar Denizi kıyısında yer alan tarihi bir kuzey İran bölgesidir. Erken bir İran uygarlığı, MÖ birinci binyılın başında Tabarestan’da (Māzandarān) gelişti.

ISNA İranlı arkeolog Ebrahim Amirkolai, “Pekin Üniversitesi’nden uzmanlar tarafından yapılan arkeolojik bir araştırmanın sonuçlarına dayanarak, Mazandaran bölgesindeki pirinç ekimi yaklaşık 3.000 yıl öncesine dayanıyor” diye konuştu.

Amirkolai, çalışmanın çoğunlukla Amol yakınlarındaki bir arkeolojik alan olan Qale-Kesh’te yapılan kazılardan toplanan kanıtlara dayandığını söyledi.

Bu, bu tahılın Mazandar’daki ekim tarihinin Ahameniş dönemine ve hatta zaman içinde 3.000 yıl öncesine kadar uzandığını gösteriyor.

Ayrıca, bölgedeki kazıların Tunç Çağı ve Demir Çağı hakkında önemli veriler ortaya koyduğunu belirten Amirkolai, şunları söyledi:

“Ayrıca, kazılar, coğrafyacılara göre, alanın daha önce denizde var olduğunu veya denizin bir zamanlar o bölgeye ilerlediğini öne süren kum izleri keşfetti.

Daha önceki kazılar sırasında, İran’ın Zagros Dağları’nın eteklerinde, arkeologlar bir Taş Devri çiftçi topluluğunun kalıntılarını keşfettiler ve orada yaşayan insanların 12.000 yıl kadar önce arpa, bezelye ve mercimek gibi bitkiler yetiştirdiklerini ortaya çıkardılar.

Ancak ilk kez, bu kadar erken bir tarihte pirinç yetiştirdiğine dair kanıtlar buldular.

Pirinç tanelerine ek olarak, bölgede arpa ve mercimek gibi diğer bitki tohumları da bulundu.

Mazandarān bölgesi bugün hala pirinç tarlalarının bulunduğu bir yerdir. Behşehr şehri yakınlarındaki Kamarband ve Hutu mağaralarında yapılan arkeolojik çalışmalardan, Mazandaran bölgesindeki insan varlığının MÖ 9500 yıl öncesine dayandığı anlaşılmaktadır”

Geçmişte, Mazandaran bölgesi, eski metinlerde ‘Farashuragar’ ve ‘Patiskhavargar’ olarak bilinen geniş bir bölgenin parçasıydı. Bisotun’un Ahameniş dönemine ait yazıtlarında ‘Pateşvariş’ terimiyle tescil edilmiştir.

Tabari ve bu bölgenin diğer eski nüfusları, en yetenekli savaşçılar, okçular, sapanlar, kılıçlılar ve mızrakçılar olarak biliniyordu ve dönemin diğer güçleriyle savaşta olan Ahameniş imparatorlarının ordularına katıldılar.

Bu bölgeye antik Yunan coğrafyacı Strabon tarafından ‘Parkhavateres’ adı verilmiştir.

Antik çağlardan beri, geçmişte Tabarestan olarak da bilinen Mazandaran bölgesi, orada buldukları elverişli iklim nedeniyle birkaç yönetici aile tarafından stratejik bir alan olarak kabul edildi.