Japonya zafer şansı az olmasına rağmen neden Pearl Harbour'a saldırdı?

"Pearl Harbour'a hava saldırısı. Bu tatbikat değil!” Honolulu'dan gelen bu acil mesaj 7 Aralık 1941'de Washington D.C.'ye ulaştığında, Japonya ile çatışma çıkacağını tahmin edenler bile Tokyo'dan yaklaşık 4.000 mil uzaklıktaki Pearl Harbour'da ABD Pasifik Filosuna düzenlenen saldırı karşısında şaşkına döndü. Donanma Bakanı Frank Knox “Aman Tanrım, bu gerçek olama!” dedi.

Japon liderler, Amerika Birleşik Devletleri'nin Pasifik'in kontrolünü kimin elinde tuttuğunu bilmesini sağlamak için cüretkar bir plan yapmışlardı. Sürpriz saldırı, ilk bombalar düşmeden aylar önce planlanmıştı.

Artan gerilimler

Japonya, 19. yüzyılın sonlarında ada ulusu için doğal kaynaklar ve onu korumak için tampon devletler arayarak emperyal bir genişleme başlatmıştı. 1890'larda Kore'nin kontrolünü ele geçirmek için Çin'i mağlup etti ve 1900'lerde Liaodong Yarımadası'nı ve Mançurya'nın bazı kısımlarını ele geçirmek için Rusya'ya karşı zafer kazandı.

20. yüzyılın başlarında, Çin'den giderek daha fazla toprak aldığı için Japonya'nın emperyal çabaları hız kesmeden devam etti, ancak 1930'ların ortalarında Japonya ile ABD arasındaki ilişkiler gerginleşti. ABD, diplomasi ve yaptırımlar yoluyla Japonya'nın büyük bir emperyal güç olmasını engellemeye çalışıyordu. Evet, bu biraz ikiyüzlü görünen bir duruştu. Japon liderler, neden Hawaii'yi kolonileştiren ve Filipinler'i işgal eden Amerikalıların ısrarı üzerine uluslarının genişlemeyi bırakması gerektiğini sordu. Barışın bedeli diz çöküp geri çekilmek olsaydı, o zaman savaşırlardı.

İlk atak 

Japon İmparatorluk Donanması'nın (IJN) Japon Mareşal Amirali ve İkinci Dünya Savaşı sırasında Birleşik Filonun başkomutanı olan Amiral Isoroku Yamamoto, Harvard Üniversitesi'nde okurken ve daha sonraki görev gezileri sırasında 1920’lerde Amerika Birleşik Devletleri'nde yaşamıştı. Yamamoto, Amerika Birleşik Devletleri'ni doğrudan bir saldırıyla kışkırtmanın ölümcül sonuçlara yol açabileceğini anladı çünkü ülkenin engin doğal kaynaklarını ve endüstriyel kapasitesini görmüştü. "ABD ile savaşmak tüm dünyayla savaşmak gibidir!" uyarısında bulundu.

Yamamoto, tek umudun, ABD Donanması tam olarak harekete geçme şansı bulamadan Pasifik Filosunu Pearl Harbor'du parçalamak olduğunu tahmin etti. Japonya, Pasifik Filosunu sakat bırakmasaydı ve Amerikalıların güçlerini taşımasını engellemeseydi, Japonya'nın başı belada olurdu. Yalnızca hızlı, güçlü, önleyici bir saldırı ABD'yi Pasifik'te aksatabilirdi.

Japonya, 2 Temmuz 1941'de savaş hazırlıklarına izin verdi. Pearl Harbor'a saldırı için planlamalar başladı.

Geri dönüş yok

26 Kasım 1941'de Yamamoto, güvertelerinde savaş gemileri, kruvazörler, muhripler ve denizaltıların eşlik ettiği 400'den fazla Birinci Hava Filosu içlerinde savaş uçağı bulunan altı büyük uçak gemisini denize indirdi. Tespit edilmekten kaçınmak için, kuvvet, Hawaii'ye giden kullanılmamış, kuzeye giden bir rotayı takip etti. 7 Aralık'ta gün doğmadan önce, Japon uçak gemileri Honolulu'nun birkaç yüz mil kuzeyinde belirlenen konuma ulaştılar.

Savaş ritüelleri

7 Aralık'ta gün doğmadan önce, Koramiral Nagumo'nun komutasındaki uçak gemilerindeki Japon deniz havacıları, Pearl Harbour'daki ABD Pasifik Filosuna saldırmak için yola çıkmadan önce pirinç ve kırmızı fasulyeden oluşan törensel bir kahvaltıya oturdular ve sake yudumladılar. Görevlerini yerine getirmek için zafere ulaşana kadar beklemeleri gerekmedi. Bu adamlar, ülkesi ve yüce imparatoru için savaşa giren kişinin, galip gelse de ölse de kutsandığına inanıyorlardı. Komutan Saldırıyı yönetmesi için seçilen Mitsuo Fuchida, o sabah duygularını hatırladığında birçokları adına konuştu. “Kim benden daha şanslı olabilir?” diye sordu. Değer verdiği şey için hayatını riske atarak, "Bir savaşçı olarak görevimi yerine getirdim" diye yazmıştı.

Doğan güneş

Şafak sabah 6 civarında parıldadığında, ağır deniz koşulları planı tehlikeli hale getirse bile, uçak gemileri 183 avcı uçağı, bombardıman uçağı ve torpido uçağından oluşan ilk dalgayı fırlatmak için rüzgara döndü. Bir saat sonra ikinci saldırgan dalgasıyla havalanmak için bekleyen bir pilot, "Taşıyıcılar önemli ölçüde yuvarlanıyor, yalpalıyor ve savruluyordu" dedi..

Uçaklar uçuş güvertesinden ayrıldıklarında, bulutların üzerinde önce gözden kayboldular. Bulut örtüsünün hedefini gizleyeceğinden endişelenen Fuchida, telsizi Honolulu'nun hava tahminini alıp açık gökyüzü vaat ettiğinde rahatladı. Cennette başka bir sakin Pazar günü gibi görünen bir şeye uyanan oradaki sakinlerin iki saatten daha az huzuru kalmıştı.

Bu tatbikat değil!

Tam sabah 8'de, U.S.S.'nin güvertesinde bir grup olarak. Nevada, bayrağını dalgalandırmak için milli marşı çalmaya başladı, 40 Japon torpido uçağından oluşan bir filo limana indi. BirABD Donanması Oklahoma, Nevada yakınlarında demirlemiş, grup üyeleri saklanmak için çabalıyordu. Dakikalar içinde, bir torpido patlayarak Nevada'ya çarptı.

Torpidoların verdiği hasar, yüksek seviyelerden atılan ve patlamadan önce savaş gemilerinin güvertelerine çarpan bombalarla birleştirildi. Sabah 8:20 civarında, ABD Donanması zırhlısının ön şarjörüne bir bomba girdi. Barutun depolandığı Arizona, yüzlerce insanı anında öldüren volkanik bir patlamayı tetikledi. O sabah Arizona'da bulunan yaklaşık 1.400 kişiden 300'den azı hayatta kaldı.

Kanlı pazar

Sabah 9 civarında, ikinci savaş uçakları dalgası saldırdı ve daha fazla hasara yol açtı. Son saldırganlar sabah 9:45 civarında yola çıktığında, sekiz savaş gemisinin tamamı ve diğer 11 savaş gemisi batmış veya ciddi şekilde hasar görmüştü. Çoğu sonunda onarılacaktı, ancak Arizona ve Oklahoma harap olmuştu ve bu kanlı Pazar günü Donanmanın kayıplarının yaklaşık dörtte üçünü gemidekiler oluşturuyordu.

Diğer servislerin üyeleri ve siviller arasındaki kayıplar, ölü sayısını 2.400'den fazla ölü ve yaklaşık 1.200 yaralıya getirdi.

Uyuyan düşmanı uyandırmak!

Fuchida ve havacıları uçak gemilerine döndüklerinde, düşmanlarını hazırlıksız yakalamanın verdiği mutluluk uçup gitti. Pearl Harbour'da verilen onca zarara rağmen, Pasifik Filosu aciz bırakılmamıştı. Bağlı olduğu petrol depoları ve tamirhaneler çok az hasar görmüştü.

Sonuçları daha sonra öğrenen Amiral Yamamoto, artık tamamen uyanmış ve karşılık verebilecek bir "uyuyan düşmanı" parçalamanın zafer olmadığını belirtti. Filosunun 7 Aralık'ta yarım bıraktığı görevi tamamlamazsa, gidişatın aleyhine dönebileceğini biliyordu.

'Rezillik içinde yaşayacak bir tarih'

Pearl Harbor saldırısından birkaç saat sonra Japon kuvvetleri, ardından gelecek istilaların önünü açmak için 9.000 kilometre uzaktaki diğer birkaç hedefi vurdu. Tek bir ulus tarafından bir seferde başlatılan en geniş saldırıydı. Japon birlikleri, İngiliz kalesi Singapur'a ilerledi. Aynı gün bombalanan Amerikan hedefleri arasında, Clark Field'daki pistlerde düzinelerce savaşçı ve B-17 bombardıman uçağının imha edildiği Guam, Wake Adası ve Filipinler'deki üsler vardı. Başkan Roosevelt'in Kongre'den Japonya'ya savaş ilan etmesini isterken belirttiği gibi, bu gün "Rezillik içinde yaşayacak".

Japonların güç gösterisi Amerika Birleşik Devletleri'ne zarar verdi ve Amerikan ve Müttefik kuvvetlerinin Pasifik cephesinde kaybedilen zemini geri almaya başlaması çok zor günler alacaktı.