İyilik imkan değil insan olabilme meselesidir

İyilik, çoğu zaman yanlış bir terazide tartılır. İnsanlar, iyiliği yapabilmek için önce bir güç, bir makam, bir zenginlik gerektiğini sanır. 

Oysa iyilik ne paraya, ne zamana, ne de mevkiye bakar. 

İyilik, insanın yüreğiyle ilgilidir. 

İçinde merhamet olan, mazlumu görünce susmayan, bir damla gözyaşı gördüğünde kendi kalbinden sızlayan herkes, iyiliğe muktedirdir.

Bugün iyilik, reklamın gölgesinde kalmış gibi. 

Kameralar yoksa yapan da az, gösterilmeyen iyilik sanki yapılmamış gibi sayılıyor. 

Oysa hakiki iyilik, görünmeden yapılan,karşılık beklenmeyen,ismimizin bilinmesini ummadığımız, sadece Allah için uzattığımız bir eldir.

İyilik, insanın kendisini aşma biçimidir. 

Çünkü insan, fıtratı gereği kendine dönüktür,hep daha fazlasını, daha rahatını, daha güvenlisini ister. 

Ama bir başkası için kendi konforundan vazgeçebildiği an, gerçek insanlığa yaklaşır. 

İşte o an, iyilik artık bir eylem değil, bir kimlik haline gelir. 

İnsan sadece iyilik yapmaz,iyiliğin ta kendisi olur.

Ne büyük imkanlar, ne dev servetler gördük ki bir yoksulun sofrasına misafir olamadı. 

Ama nice gönlü zengin insan gördük ki, elinde sadece yarım dilim ekmekle, dünyaları pay etti. 

Çünkü iyilik, olanı paylaşmak değil, olanla paylaşmaktır. 

Bazısı koca sofrada açken, bazısı yarım lokmayla tok olur.

İyilik, bazen bir çocuğun başını okşamaktır. 

Bazen yaşlı birinin taşıyamadığı poşeti elinden almak. 

Bazen sabırdır,bazen suskun bir dostun yüreğine dokunmaktır kelimelerle. 

Bazen bir kediye süt, bazen bir kuşa su bırakmaktır pencere kenarına. Çünkü iyilik sadece insanla sınırlı değildir; mahlûkata uzanan her merhamet eli, hakikatte Allah’a uzanır.

Ve unutma ey ülkem, iyilik bulaşıcıdır. Sen bir yerden başlarsın, dalga dalga yayılır. 

Bir tebessüm, bir nezaket, bir selam; karanlığı yırtan kandiller gibi, başka yüreklerde de ışık yakar.

İyilik bir imkan değil, bir irade işidir. Zenginlikte değil, vicdanda büyür. Elindekine değil, içindekine bakar. 

Bu yüzden iyilik, insan olabilmenin en sahici sınavıdır. 

Kimseyi küçümsemeden, kimseyi görmezden gelmeden; bir yudum suyu, bir yudum sevgiyi paylaşabilmektir.

Dünyayı değiştiremeyebiliriz belki. Ama bir insanın yüzünü güldürebiliriz. 

Ve bazen işte sadece o bir yüz yeter, dünyayı değiştirmeye!

Vesselam…