Nihal Candan ve sessiz bir toplu çöküş

Lüks, şatafat, parıltı…

Bir zamanlar ekranlarda “imrenilen” bir hayat…

Sonra bir cezaevi hücresi.

Yalnızlık, sessizlik, depresyon…

Ve ardından; 25 kiloya düşerek gelen ölüm.

Nihal Candan’ın hayatı, her anne babanın sosyolojik olarak incelemesi ve mutlaka ders çıkarması gereken bir hayattır.

Bu kızcağızı ölüme götüren sadece sistem değil, o sistemi alkışlayan, reyting rekorları kırdıran seyirci kitlesidir!

Evet, bu tür saçma sapan yarışmaların, “ünlü ol” baskısıyla dayatılan güzellik normlarının, sahte parıltılı hayatların en büyük destekçisi ekran başında sessizce izleyen bizleriz.

Birini ‘parlatıp’ sonra ‘tüketen’ bu düzene ortaklık ediyoruz.

Anoreksiya sadece bedeni değil, ruhu da aç bırakır.

Nihal Candan’ın ruhu çoktan çökmüştü.

Şöhret baskısı, güzellik dayatması ve cezaevi sürecinin travmaları onu adım adım çökertti.

Ama biz yalnızca makyajlı yüzünü, ekranda süzülen kıyafetlerini gördük.

Oysa içerisi bir kaostu.

Şunu artık açıkça söylemenin vakti geldi!

Bu tür faciaların temelinde, maneviyat eksikliği var.

İnancın, haya duygusunun, ailenin, değerin, edebin, sınırın, kanaatin zayıfladığı yerde; o boşluğu “şöhret”, “güzellik” ve “para” gibi geçici sahte kavramlar doldurmaya başlıyor.

Ama o boşluk doymaz.

Ve sonunda içinden ruhsuz, yalnız ve kırılgan insanlar çıkıyor.

Bu düzen genç zihinleri zehirliyor.

Seküler yaşam biçimi, sahte özgürlük anlayışı, kadını metalaştıran reklamlar, estetik saplantısı, sosyal medya ilüzyonları…

Hepsi birer bataklık.

Ve Nihal o bataklıkta kayboldu.

Bugün sosyal medyada “ah vah” eden herkesin şunu kendine sorması gerek!

Bu kız o yarışmalara çıktığında ne yaptım?

Sustuk mu, izledik mi, alkışladık mı?

Bu sistemin çarkına ses çıkarmayan herkes o çarkın bir dişlisidir.

Gençler!

Bakın ve ibret alın.

Parlayan her şey değerli değildir.

Filtreli hayatların ardında çökmüş ruhlar, bitmiş kimlikler vardır.

Bir kadının daha göz göre göre ölmüş olması, sadece onun değil, hepimizin trajedisidir.

Bu sessizlik, bu vurdumduymazlık hepimizi tüketiyor.

Demedi demeyin.

Vesselam…