İran’ın istihbarat zafiyetinden almamız gereken dersler yok mu

İran ile İsrail arasında bir haftadan fazla devam eden çatışmalar şimdilik bitmişe benziyor. Bu çatışmalara dair yazılması gereken o kadar çok konu var ki tek bir yazı kifayet etmez. Dilerseniz İran’ın istihbarata karşı koyma (İKK) konusundaki zafiyetinden başlayalım, zira buradan bizim de çıkartmamız gereken dersler var.

İsrail’in İran’a saldırısı esasında üç safhada değerlendirilebilir.

Birinci safha tamamen bir istihbarat operasyonu ve bu operasyon ile kalenin kapısının kilidi içeriden açıldı. İkinci safha birinci safhanın oluşturacağı başarıdan faydalanarak hava harekâtına başlamak ve hava üstünlüğünü ele geçirmek. Üçüncü safha ise Fordow Nükleer tesislerine nüfuz edebilmek için ABD stratejik bombardıman uçaklarının devreye alınması.

Saldırıların başlamasından saatler önce İran içindeki İsrail işbirlikçileri ve MOSSAD ajanları İran komuta kademesini sadece gafil avlamakla kalmadılar, İran hava savunma sistemini ve balistik füze rampalarını da hedef aldılar.

Aslında Lübnan Hizbullah’ına yönelik kapsamlı bir hava harekâtı başlamadan hemen önce de İsrail aynı yöntemi kullanmış ve Hizbullah komutanlarını tek tuş ile ekarte etmişti. Hemen arkasından da Nasrallah’ı bir hava bombardımanı ile öldürmüştü.

Dönelim İran’a

Dünyanın nefesini tutarak beklediği bir İsrail saldırısını İran komuta kademesinin yatağında mışıl mışıl uyurken karşılamasını nasıl ve ne ile izah edebileceğimi bilemiyorum.

İran Genelkurmay Başkanı Muhammed Bakiri evinde eşi ve kızlarıyla birlikte uyurken öldürüldü.

Nasıl oluyor da İran Genelkurmay Başkanı o gece evinde ailesi ile birlikte olabiliyor?

Amacım buradan bir komplo teorisi türetmek değil elbette lakin olan tüm çıplaklığı ile bu. Elbette sadece Bakiri değil, İran Devrim Muhafızları Komutanından İran Atom Enerjisi Kurumu Başkanına varıncaya kadar çok geniş bir kadro İsrail istihbaratınca etkisiz hale getirildi.

Oysa daha aylar evvel HAMAS Siyasi Büro Şefi İsmail Haniye yine Tahran’da hem de İran’ın en emniyetli noktalarından biri olan Sadabat yerleşkesinde yine İsrail İstihbaratı tarafından şehit edilmişti.

Anlaşılan İran buradan çıkartılması gereken hiçbir dersi çıkartmamış.

İsrail hangi silahları nasıl kullandı?

Yukarıda altını çizdiğim noktalardan da anlıyoruz ki İran içinde MOSSAD oldukça geniş bir ağa sahip. Artık bu yadsınamaz bir gerçek.

İran’daki yönetimin aykırı seslere olan tahammülsüzlüğü hatta kendi içinden çıkarttığı isimlere dahi tahammülünün olmaması, vesayet mekanizmasının halkın istediği liderleri engelleyerek sadece kendi süzgecinden geçen isimleri seçim adı altında sahaya sürmesi İran’da sisteme olan inancı oldukça zayıflattı.

Son zamanlarda İran’da seçimlere olan ilgi o kadar düştü ki İbrahim Reisi’nin ölmesinden sonra İran halkını bir şekilde sandığa çekebilmek için istemeye istemeye Pezeşkiyan’ı sahaya sürdüler. Pezeşkiyan katıldığı bir toplantıda Türkçe bir şiir okumaya çalışırken, müesses nizam tarafından mikrofonunun nasıl sesinin kısıldığını hep birlikte izledik.

Tüm bunların konuyla ilişkisine gelince, sistemin çürümüşlüğünden bıkanlar ve sisteme karşı en başından bu yana muhalif olanlar yabancı istihbarat örgütlerinin kendileri ile angajman geliştirmesine her daim açıklar. Bu gruplar illa tetiği çekenler olmasa da anlaşılan o ki İsrail için önemli bir haber kaynağı olarak İsrail ile ilişki kurdular.

MOSSAD ve Kaçakçılık

İsrail, İran içlerine yeteri kadar patlayıcı, dron ve uzaktan komuta ile çalışabilen tanksavar silahlarını bazen hammadde bazen yarı mamul bir şekilde sokmuş. Sonra bunları çeşitli işlemlerden geçirerek yeri ve zamanı geldiğinde kullanmak maksadıyla olay mahallerine yerleştirmiş.

Bu noktalar ise haber kaynakları ve haberleşme programları ile belirlenmiş.

Tahran ve çevresine yerleştirilmiş her hava savunma sisteminin yanına kamikaze dronlar ve uzaktan komuta edilebilen tanksavar silah sistemleri yerleştirilmiş. Emir geldiğinde bu silahlar ile hem komuta kademesi hem hava savunma sistemleri hem de balistik füze rampaları hedef alınmış.

Whatsapp ve Telegramın rolü büyük

Yer tespitlerinde MOSSAD tarafından kontrol edilen haberleşme programlarından çok yoğun bir şekilde istifade edilmiş. ABD teknoparklarındaki küresel birçok firmanın İsrail istihbaratı ile birlikte çalıştığına dair sayısız itibarlı haberler var.

Mesela Google ve Amazon’un birlikte yürüttüğü Nimbus Projesi bu konuya dair en bilinen proje.

Ukrayna’nın Rusya içinde gerçekleştirdiği geniş ölçekli saldırılarda da birebir aynı yöntemler kullanıldığından, Rusya kamuya ait alanlarda ve kamu personelinin bu türden uygulamaları kullanmaları yasaklandı ve yerli uygulama geliştirdi.

Ülkelerin üzerindeki uydulardan alınan uydu görüntüleri de bu istihbarat operasyonlarının kuşkusuz önemli bir parçası.

Tüm bu öğeler bir araya getirilince İran içeride oldukça edilgen bir hale kendiliğinden gelmiş oldu ve İsrail böylelikle oldukça başarılı bir operasyona imza atabildi. Lakin bu başarı İsrail’in mutlak bir başarısından ziyade İran’ın İKK konusunda ortaya koyduğu başarısızlık ile alakalı.

İsrail, bu konularda her yerde mutlak bir başarıya sahip olsaydı, tam iki yıldır çevrelenmiş 30 kilometrelik bir şeritte (Gazze) HAMAS’a sızar ve rehineleri bugüne kadar çoktan kurtarırdı. Fakat HAMAS tarafından uygulanan İKK önlemleri o denli gelişmiş olmalı ki hala İsrail’in gece yatağından kaldırılarak götürülen generali HAMAS’ın elinde rehine.

Sonuç

Yaşanan tüm bu olaylardan alınacak sayısız ders var lakin sadece İKK kapsamında ülke olarak katetmemiz gereken oldukça önemli mesafeler olduğunu düşünüyorum. Ülke içinde nefret ile beslenen kitleler üzerinden her türlü istihbarat teşkilatının bir bedel de ödemeksizin istifade edebileceğini düşünüyorum.

Ayrıca devletin güvenlik birimlerinde dahi bu haberleşme uygulamalarının kullanılmaya devam etmesi uykularımızı kaçıran bir konu lazım olması gerekirken, yerli bir haberleşme programının etkin bir şekilde resmi işlerde kullanılmaması izah edilebilir bir konu değildir.