Mises Institute: Avrupa'nın güvenliği için birleşik bir Avrupa ordusu mümkün mü?

Avustralya merkezli düşünce kuruluşlarından Mises Institute'de, son dönemde yüksek sesle telaffuz edilmeye başlanan Avrupa Ordusu konusundaki tartışmaların değerlendirildiği bir analiz yayınlandı.

Özellikle son dönemde Macron başta olmak üzere Avrupa'nın güvenliğinin daha fazla konuşulmaya başlandığı belirtilen analizde, Rusya'nın Ukrayna'daki olası bir zaferinin Avrupa'yı tehlikeye atacağı fikrinin de bu gelişmeyi tetiklediği belirtildi.

Analizde ayrıca; AB'nin bir devletler konfederasyonu olarak işlev görmediği sürece tek bir ordunun ortaya çıkmasının zor olacağı ve AB liderlerinin bu vizyonda birleşmesi gerektiğine dikkat çekildi.

İşte Mises Institute'de yayınlanan analiz:

Son aylarda cepheden gelen haberler Rusya için daha olumlu hale gelirken, ortak bir Avrupa savunması tartışmaları da yeniden gündeme geldi.

Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, Fransa'yı bu girişimin ana itici gücü haline getirme fırsatını görerek liderliği ele aldı. Buna karşılık, çoğunlukla Anglo-Sakson düşünce kuruluşlarından analistler, tek bir Avrupa ordusu fikrinin çeşitli nedenlerle mantıklı olmadığını değerlendiriyor.

AB bir devletler konfederasyonu olarak işlev görmediği sürece tek bir ordunun ortaya çıkması zor olmaya devam edecek.

Öncelikle ulusal politikaların üzerinde tek bir ortak dış politika ve güvenlik vizyonuna ihtiyaç var ve siyaset savunmadan önce gelir. Bunun gerçekleşmesi için de, özellikle her ülkenin egemenliği söz konusu olduğunda, ülke içinde büyük tepkilere yol açacak adımlar atılması gerekiyor.

Ekonomik kırılganlığın ve siyasi kutuplaşmanın yüksek olduğu bir dönemde, bu herhangi bir lider için akıl almaz bir çaba olacaktır. Macron'un şu ana kadar yaptığı açıklamalara Avrupa genelinde gösterilen şiddetli tepkiler de bunu teyit etmektedir.

Ancak bu, AB'nin savunmasını daha güçlü ve daha birleşik hale getirmeye çalışmaması gerektiği anlamına gelmez. Tam tersine, meydan okumaya karşı koymanın zamanı gelmiş görünüyor.

Avrupa için daha güçlü bir ortak endüstriyel askeri kapasitenin oluşturulması acil bir adım olmalıdır.

27 AB ülkesi birlikte 2023 yılında savunma için 289 milyar Dolar harcayarak Çin ile aynı seviyeye gelmiştir. Ancak satın alma gücü paritesine göre kıyaslandığında Çin'in harcamaları AB'ninkileri gölgede bırakmaktadır. Diğer yandan AB'nin bütçesi de ABD'nin 905 milyar dolarlık savunma bütçesinden önemli ölçüde daha düşük.

Almanya, Fransa, İtalya, İspanya ve Polonya, AB içindeki savunma harcamalarının yüzde 70'inden fazlasını oluşturmaktadır. Bu karşılaştırmalar AB içindeki askeri harcamalardaki eşitsizliği ortaya koymaktadır.

Avrupa ülkeleri savunmaya nasıl hazırlanıyor?

Avrupalılar, Avrupa savunma sanayi stratejisinin oluşturulması gibi olumlu adımlar atmaktadır.

Bunun bir parçası olarak AB, 2030 yılına kadar savunma teçhizatının en az yüzde 40'ını kendi bünyesinden temin etmeyi hedeflemektedir.

Önemli unsurlardan biri de AB'nin top mermisi üretim kapasitesidir.

Bloğun iç pazardan sorumlu komiseri Thierry Breton Mart ayında yaptığı açıklamada Avrupa endüstrisinin yıl sonuna kadar 1.5 milyon ila 1.7 milyon top mermisi üretme kapasitesine sahip olacağını ve 2025 yılında 2 milyona ulaşacağını tahmin etti.

Ayrıca AB'nin savunma sektöründe oluşturduğu ilk topluluk mali aracı olan Avrupa Savunma Fonu 2017 yılında kurulmuştur. İnovasyona odaklanan bu fona 2021-27 yılları için 8 milyar Avroluk bir bütçe ayrılmıştır.

Avrupa Savunma Ajansı'nın güçlendirilmesi ve gerçek bir Avrupa ittifakının geliştirilmesi acil bir ihtiyaçtır. Özellikle NATO zaten bu amaca hizmet ettiği için, bunun kaçınılması gereken gereksiz bürokrasi katmanları yarattığı söylenebilir. Ancak gerçekte bu çelişkili değil tamamlayıcıdır. Çünkü bu Avrupa savunma projesi transatlantik ittifakın içinde yer almalıdır. Bu, Avrupa'nın kendi yükünü ABD gibi tarihi bir müttefikin desteğiyle taşımasının en iyi yoludur.

AB, 5,000 kişilik hızlı müdahale gücü gibi projelerde görüldüğü üzere, üye devletler arasındaki işbirliğini ve savunma özerkliğini geliştirmek için gerçekten de çalışıyor. Macron'un 2017'deki cesur vaatlerinden bu yana, parçalı finansman ve daha güçlü birlik ihtiyacı da dahil olmak üzere birçok engele rağmen ilerleme kaydedildi.Ortak askeri girişimler ve araştırma projelerinde kayda değer gelişmeler yaşandı.

Ayrıca nükleer caydırıcılık konusu, özellikle İngiltere'nin AB'den ayrılması ve Fransa'nın blok içinde tek nükleer güç olarak kalmasının ardından gündeme geldi. Macron'un Fransa'nın nükleer kabiliyetlerine ilişkin stratejik diyalog çağrısı, değişen güvenlik ortamının ve tutarlı savunma stratejilerinin gerekliliğinin altını çizmektedir.

Bununla birlikte, nükleer politikayı çevreleyen tartışmalar hem ülke içinde hem de AB içinde çekişmeli olmaya devam etmekte ve Avrupa'nın kırılganlıkları ve ortaya çıkan tehditleri etkili bir şekilde ele alma ihtiyacı hakkındaki daha geniş endişeleri yansıtmaktadır.

AB'nin gerçek anlamda tek bir siyasi sese ve tek bir orduya sahip olamaması, ülkelerin çıkarlarının birleşmesine rağmen liderlerin vizyonlarının ve hedeflerinin birleşememesinden kaynaklanmaktadır.