Umudun dili

Fil çoğalsın.

Ebabilden umut kesilmez.

Firavun azsa da, Nil'den umut kesilmez.

Zalimler ölmüyor diye ye’se kapılma.

Sabret hele, Azrail'den umut kesilmez!

Dünya, zalimlerin varlığıyla sarsılsa da, her şey onların elinde gibi görünse de, mazlumun duası ve umudu hiçbir zaman tükenmez. Abdurrahim Karakoç’un dizelerinde dile gelen bu hakikat, tarih boyunca süregelen zulüm ve adalet mücadelesini özetler niteliktedir.

“Fil çoğalsın, ebabilden umut kesilmez.”

Bir güç, ne kadar büyürse büyüsün, zulümle yükselen her tahtın bir sonu vardır. Tarih bunun sayısız örneğine şahittir. Nemrut’un ateşine su taşıyan karınca misali, hakikat yolunda olanlar, bazen küçük, bazen büyük bir hamleyle zalimin karşısına dikilir.

Ebabil, küçücük bir kuş topluluğuydu ama bir devrin sonunu getirdi.

O yüzden filin çokluğu değil, hakikatin yanında duranların azmi önemlidir.

“Firavun azsa da, Nilden umut kesilmez.”

Mısır’da, kendisini ilah ilan eden Firavun ne kadar azgınlaşırsa azgınlaşsın, bir Musa her zaman çıkar.

Çünkü Nil’in suları yalnızca Firavun’un ordularını değil, aynı zamanda adaletin tohumlarını da taşır.

Hazreti Musa beşikteyken Nil’in sularında korunmuş, yıllar sonra o sular Firavun’un zulmüne karşı adaletin tecellisine vesile olmuştur.

Bu yüzden zalim ne kadar kudretli görünürse görünsün, her Firavun’un bir Musa’sı vardır. Ve bu, ilahi adaletin değişmez yasasıdır.

“Zalimler ölmüyor diye ye’se kapılma.”

Bazen insanın içini bir umutsuzluk kaplar. Zalimlerin cezasını çekmeden yaşlanıp öldüğünü görmek, mazlumun kalbinde bir burukluk oluşturur. Fakat dünya hayatı tek başına bir hüküm sahası değildir. Zalimlerin hesap günü er ya da geç gelecektir. Adalet, kimi zaman dünyada, kimi zaman ise ahirette tecelli eder. Bizler, sadece iyiliğin yanında durmaya ve sabırla mücadele etmeye devam etmekle yükümlüyüz.

“Sabret hele, Azrail’den umut kesilmez.”

Ve en nihayetinde, zalimlerin de bir ömrü vardır. Onlar kendilerini ne kadar güçlü sanırlarsa sansınlar, her can ölümü tadacaktır.

Mazlumların gözyaşları, zalimlerin peşini bırakmaz.

İnsanlar unutur, zaman unutturur ama ilahi adalet unutmaz.

Gün gelir, zalimin zulmü biter ve hak yerini bulur. O yüzden umut kesilmez, sabır terk edilmez ve adalet beklenir.

İşte bu yüzden, ne kadar zorluk yaşarsak yaşayalım, umudu elden bırakmamalıyız.

Çünkü ebabiller hep vardı, hep var olacak.

Niller Musa’larını taşıyacak ve Firavunlar suya gömülecek. Sabretmek, sebat etmek ve mücadele etmek bize düşen en büyük görevdir.

Çünkü unutulmamalıdır ki, zalimin saltanatı varsa, mazlumun duası ve Allah’ın adaleti vardır.

Vesselam…